📍نفت در برابر آب! چهارمحال و بختیاری‌ها می‌گویند: آب حق ماست چون سرچشمه رودخانه‌ها از کوه‌های چهارمحال و بختیاری جاری می‌شود. اصفهانی‌ها می‌گویند: ما خودمان آب نیاز داریم، پس آب نباید به یزد برود. سئوال مهم: آیا اهالی چهارمحال و بختیاری و اصفهانی‌ها این منطق را می‌پذیرند که چون چاه‌های نفت در خوزستان است، پس نباید از منافع نفت استخراج شده از منطقه نفت‌خیز، بهره‌مند شوند؟! مشکل آنجاست که: وقتی مدیران تصمیم گیرنده در سطح ملی از استان اصفهان بودند، صنایع آب‌بر را از نقاط دیگر به اصفهان منتقل کردند. مثل فولاد مبارکه که قرار بود در بندرعباس و کنار دریا ساخته شود و آن را به اصفهان منتقل کردند. و یزدی‌ها وقتی در قدرت بودند تصمیم گرفتند که آب را از اصفهان به یزد ببرند. برخی مسوولان دولت قبلی چون اهل سمنان بودند تصمیم گرفتند آب دریای خزر را به سمنان ببرند. یک شخصیت از لار وقتی وزیر شد، پالایشگاهی را که قرار بود در نقطه دیگری ساخته شود به لار برد. فرد دیگری وقتی رئیس سازمان برنامه‌ و بودجه شد تصمیم گرفت در وسط منطقه خشک و دور از ساحلِ سیرجان، منطقه آزاد ایجاد کند! بعضی‌ها هم این کارها را نکردند بلکه تصمیم گرفتند برای خود و خانواده‌شان مال‌اندوزی کنند و انتشار لیست اموالشان را ممنوع کردند و برای انتشار‌دهندگان، مجازات تعیین کردند. هرچند علاقه به موطن، خوب است اما قوم‌گرایی، نوعی تعصب جاهلی است و منافع ملی بر منافع قومی و استانی ارجحیت دارد. برای اینکه یکپارچگی ایران مستحکم‌تر شود، باید نگاه و عمل همگان بر اساس منافع ملی و عدالت اسلامی استوار گردد. متأسفانه اگر یک مسئول، نگاه قوم‌گرایانه نداشته باشد، مور انتقاد همشهری ها و اهالی منطقه خود قرار می‌گیرد. گاهی انتخابات‌، قوم‌گرایی بر شایسته‌گزینی رجحان می‌یابد و از ماست که بر ماست اینجاست که بحث تعارض منافع را باید به امور منطقه‌ای و قومیت‌گرایانه هم تعمیم داد. منبع: کانال محرمانه @GgaroGhati https://eitaa.com/GgaroGhati