◀️دست‌اندازي به بيت‌المال، باج‌گيري و نيز سوءاستفاده‌هاي مالي به وفور وجود داشت. بيشتر ماموران دولتي حاضر به گرفتن رشوه بودند و حاكمان محلي نيز به اين امر مبادرت داشته و به ثروت‌اندوزي مشغول بودند. آنها در نخستين فرصت، مبالغي را كه براي خريد مقام خود پرداخته بودند، از مردم طلب مي‌كردند. در اين دوران برخي افراد با پرداخت رشوه، به القاب خاصي منتسب مي‌شدند كه هرگز شايسته آن نبودند. اين القاب حتي به اشخاص غيرمميز نيز داده مي‌شد.
⬅️حاكمان قاجار براي پرشدن خزانه دولت، هر ساله حكام ايالات را تغيير مي‌دادند و از اين انتصابات رشوه‌هاي فراواني مي‌گرفتند. حاكمان محلي نيز كارهاي اداري را به اشخاص متمول مي‌فروختند و از اين راه بر اموال عمومي قيموميت داشته و چپاول‌هاي بسيار مي‌كردند.
در پايان اين بحث يادآوري اين نكته ضروري به نظر مي‌رسد كه دست‌يازي به اموال عمومي و حيف و ميل بيت‌المال، در راه خوشگذراني و عشرت شاهان قاجار صرف مي‌شد. رفتارهاي ناصرالدين شاه از نمونه اين چپاول‌ها است.
بنا به قولي روزي كه او كشته شد، هشتاد و پنج زن داشت كه زن‌هاي درجه اول ماهي 750 تومان، درجه دوم بين 200 تا 500 تومان و درجه سوم بين 100 تا 150 تومان از خزانه دولت پول مي‌گرفتند؛ حقوق دخترهاي بزرگ شاه نيز تا 400 تومان در ماه بود و كسي هم حق اعتراض نداشت.
1⃣2⃣