❇️افول آمریکا، خوشحال کننده؟ ناراحت کننده؟ یا غیر مهم؟ ❇️ چرا هشدار رهبر ایران درباره ی "افول آمریکا" اشتباه فهمیده شده است؟ ❇️چند نکته درباره ی یک مسئله که بسیاری آن را ناقص فهمیده اند! . 🔺در ماه های اخیر روند تحولات در سطح دنیا به شیوه ای طی شده که بسیاری از کارشناسان، رسانه ها و تحلیلگران از تحلیل حقایق وا مانده اند. صحبت های قابل تامل مکرون و اشاره ی صریح به عدم همراهی با آمریکا در مسئله ی تایوان و تاکید بر ضرورت رفتار "مستقل از آمریکا" (از سوی اروپا) ، چرخش کشورهای عربی به سوی ایران و مواردی از این دست ، همه و همه نشان میدهد که دنیا دارد به سمت یک نظم جدید حرکت میکند. در همین راستا سال ها قبل مسئله ی افول آمریکا (موضوعی که این روزها از سوی اتاق های تصمیم سازی آمریکا پذیرفته شده و از سوی اندیشکده ها مکرر در قالب گزارش های هشداری مطرح شده) از سوی رهبر ایران مورد اشاره قرار گرفته و تا کنون نیز بارها مورد اشاره قرار گرفته است. 🔺 در اشاره ی رهبر ایران به این مهم یک نکته وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته و آن نکته (فارغ از اینکه چقدر به مسئله ی افول آمریکا که این روزها از سوی بسیاری مطرح میشود باور داریم ) این است: آیا آنهایی که نسبت به شنیدن و فهم مسئله ی افول آمریکا (بر خلاف آنچه غربی ها به آن اعتراف دارند) آلرژی دارند آمریکا را ابر قدرت میدانند یا نه ؟ قطعا پاسخ مثبت است. قطعا بسیاری در دنیای سیاست ، آمریکا را یک ابر قدرت میدانند. اتفاقا با در نظر گرفتن همین نکته حالا جمله ی رهبر ایران وزن پیدا میکند ، هم نگران کننده میشود و هم مهم. 🔺نگران کننده برای کسانی که میدانند آمریکا یک قدرت است و میدانند دنیا دارد از این قدرت عبور میکنند اما فهم دقیقی درباره ی نحوه ی تعامل با دنیای پسا آمریکا ندارند و برای پس از آن برنامه ریزی نداشته اند. سوال اصلی این است: در ایران (به عنوان پایتخت محور مقاومت) چند جلسه با این موضوع که در نظم جدید دقیقا نقشه ی راه ما چیست و جای ما کجاست ، برگزار شده است؟ آیا دیگر کشورها به این نکته رسیده اند که برای این نقطه از تاریخ باید فکری کرده باشند؟ چرخش کشورهای عربی به سمت ایران و قراردادهای آنها با چین نشان میدهد درک آنها از مسئله این بوده که باید ضمن فاصله از آمریکا ، به سمت همکاری با چین برویم. 🔺 واقعیت ماجرا این است که هرکسی با هر ملیتی که وطنش را دوست دارد اگر دلسوز کشور خود است (فرقی هم نمیکند ایرانی ، افغانستانی ، فرانسوی یا حتی امریکایی) حالا باید افول آمریکا را بپذیرد تا بتواند به این فکر کند: خب در جهان آینده باید برای وطن چه کنیم؟ در شرایطی که رئیس جمهور فرانسه به صراحت میگوید باید به استقلال استراتژیک برسیم و راهی جدید برای خودمان تعریف کنیم، بزرگترین خیانت غربگرایان این است که ما را لجبازانه بر سر این سوال نگه داشته اند که افول آمریکا مبتنی بر حقیقت است یا تخیل؟ 🔺 اندیشکده های آمریکایی میگویند: کشوری نرمال شده ایم (ابر قدرت نیستیم) و منظور آنها این است: بیایید برای یک کشور نرمال نقش تعریف کنیم تا در نظم جدید کلاهمان پس معرکه نباشد. در چنین شرایطی کسی که دغدغه ی فردا را دارد (با هر ملیت) باید از به چالش کشیدن این حقیقت قطعی (که آمریکا به افول رسیده) عبور کرده و صریح بگوید: حالا که به این نقطه رسیده ایم برای کشورمان در آینده ی جهان چه نقشی باید تعریف کنیم... افول آمریکا همان قدر که برای ایران (به عنوان کشوری که با آمریکا در تقابل بوده) میتواند مهم ، امیدوار کننده و جذاب باشد ، همان قدر برای همین کشور و هر کشور دیگر (اگر برای آینده برنامه نداشته باشد) میتواند پر چالش ، پر استرس و نگران کننده باشد... جهان در آستانه ی تغییراتی مهم است و ما شایسته ی بهترین ها هستیم. فقط کافی است نقش خود را پیدا کنیم....