«چهار هزار شهید در یک روز» ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷ بود که همان زن و مرد مجاهد همیشه در صحنه، بی خبر از اعلام حکومت نظامی رژیم پهلوی، چادر بر سر و چکمه به پا، برای آنچه که خیلی ها هنوز رویای محالش می پنداشتند؛ در میدان ژاله تهران، حاضر شدند! با حضور مخالفان، از هر گوشه میدان، صدای الله اکبر و‌ مرگ بر شاه شنیده می شد، این روش، شیوه اعتراض مبارزانی بود که از روزهای پیش آغاز شده بود. اما یکباره ورق برگشت و آتش گلوله بر مردمی بی دفاع زبانه کشید، بسیاری از آنهایی که در زیر این حمله بی رحمانه محاصره شدند، شهادت را در آغوش کشیدند و آنهایی که به دور از معرکه مانده بودند، برای نجات مجروحان شتافتند… در نهایت، درگیری ها تا بعدالظهر آن روز به طول انجامید و چهار هزار نفر به دست رژیمی ناخلف، کشته شدند! از همان ابتدای ثبت این جنایت عظیم در تاریخ منحوس پهلوی، وارثان آن در تلاش تطهیر این اقدام برآمدند چنانچه، دو روز پس از ۱۷ شهریور، اردشیر زاهدی، سفیر ایران، در واشنگتن با وارن کریستوفر، معاون وزارت خارجه آمریکا، دیدار و ادعا کرد که کمونیست‌های سازمان یافته، تظاهرات های ایران را ترتیب داده‌اند! این تطهیر جنایت، همچنان در برنامه استکبار حتی در زمان فعلی پابرجا است؛ به طوری که در این سال ها از تحریف رقم کشتار مردم بی دفاع نیز، کوتاه نیامدند و منابع وابسته به آن رژیم، آن را ۷۸ تن اعلام می کنند! ✍🏻 فاطمه شکیب رخ #هفده_شهریور @Ghalamzaniii