دردی که شکستی غریبانه زنی را ! رخساره آن ماه مدینه به شبی را… گو از چه گسستی در بیت دو ولی را آن‌ محفلِ عرفان‌خدا روی زمین را بُغضِ چه کسی قدرت پای تو به در شد؟ ریسه به که بَستی که چنین عادت دین شد؟ دستی که بلند شد به فرمان خدا بود! آن مرد نه داماد پیمبر، مرتضی بود! ای وای که زهرا همه جا ام ابیهاست… در خانه شوهر و‌ پدر حامی جان هاست نور فلک و جان دو عالم، مرو از حال افتاده زمین جان پیمبر، مزن هی بال ✍🏻فاطمه شکیب رخ @Ghalamzaniii