یه زائر جامونده و تنها بریده دل از مردم دنیا با پای دلش اومده اینجا سلام آقا چه بغضیه گرفته حنجره ی بقیعو؟! تو اشک و آه می بینم پنجره ی بقیعو گریه ممنوعه، اگه آقا، کنار تربت تو می رسونم به، همه عالم، صدای غربت تو مظلوم امام صادق دوباره توی شهر پیغمبر یه خونه مثل خونه ی حیدر می سوزه تو آتیش و خاکستر امون ای دل شکر خدا که هیچکس، لگد نزد به این در یاسی نشد کبود از، یه جنگ نابرابر داغ اون آتیش، مدینه نه، یه دنیا رو سوزونده روضه سربسته است، یه رد خون، میون کوچه مونده مظلوم امام صادق تو این خونه که عرش دنیا بود امید و پناه یتیما بود به هر بهونه روضه بر پا بود امون ای دل شیرخواره ای می دیدی، روضه آب می خوندی روضه کربلا و طفل رباب می خوندی کربلا گفتی، به پا کردی، تب این سرزمینو یادمون دادی، زیارتِ، روزای اربعینو جانم حسین حسین جان برای نجاتت رسید از راه سه مرتبه جدت رسول الله گرفته گلوی منو این آه حسینم وا طاقت نداشت ببینه، تو رو اسیر دشمن آخه با تیغ و تیر و، نیزه حسینو کشتن بعد کربلا، دیگه هیچکس، توی مقتل نیفتاد ای خدا بس بود، به قتل صبر، حسینِ تشنه جون داد جانم حسین حسین جان محمدرضا رضایی #روضه #امام_صادق #حاج_میثم_مطیعی