عبادتی که در جبهه معاویه واقع می‌شود، چه حکمی دارد؟ 🔸كسی كه عداوت با ولیّ‌الله دارد، عباداتش هم معصيت است؛ عباداتش خرج توسعه ولايت اولياء طاغوت می‌شود، خرج طريق ضلال می‌شود. 🔸عبادتی که در جبهه معاويه واقع می‌شود، از گناه اهل معصیتی كه در جبهه معاويه نيستند، بدتر است. چرا؟ چون اين عبادت، جبهه معاویه را آبرومند می‌كند؛ وجهه برايش درست می‌كند تا مردم را فريب دهد. 🔸مثل ابوموسی اشعری كه قاری و حافظ قرآن است و دائم ختم قرآن می‌كند؛ این آبرويی که به دروغ كسب كرده ـ چون همه عباداتش برای حب نفس است؛ مثل ابليس كه برای حب نفس عبادت می‌كرد - او را در مقابل ولی‌ّالله، يك «قطب» می‌كند؛ بعد هم با وجود این‌که امیرالمؤمنین(ع) حاضر نيستند او را حَكَم قرار دهند، او حَكَم می‌شود؛ نمی‌گويد حضرت (ع) راضی نيستند. پیش از حکمیت هم، با انزوا و کناره‌گیری می‌خواهد بگوید راه درست همين است كه گوشه‌ای بنشينيم و قرآن بخوانيم و وارد جنگ اميرالمؤمنین(ع) و معاويه نشويم!» 💬 آیت‌الله میرباقری http://eitaa.com/Goonagoun http://splus.ir/Goonagoun