درآمدی بر آسیبشناسی پیادهروی اربعین (بخش دوم)
مهدی شجریان
۳. کملطفی در ادب میهمانی
عراقیهای عزیز در ادب میزبانی از هیچ تلاشی دریغ ندارند. رفتار بسیاری از آنان مصداق «کمال الجود بذل الموجود» است و هر چه دارند در طبق اخلاص نثار میکنند. ایرانیها و سایر زوار نیز شکرگزارند و روابط همدلانه و مهربانیهای بینظیر در این میان به چشم میخورد. اما در برخی موارد دیده میشود که ادب میهمانی ما تناسب با ادب میزبانی آنان ندارد. برخی زوار به زبان مادری خود بدون اینکه عراقی عربزبان متوجه شود فرهنگ آنها را تمسخر میکنند. جلوی چشم آنها غذاهای نیمخورده و حاصل زحمت آنان را به زمین میریزند. در آلوده کردن شهر و محل زندگی این میزبان گرامی هیچ کوتاهی ندارند و همهجا زبالههای خود را رها میکنند. این صحنهها نشان میدهد ادب میزبانی و ادب میهمانی در این سفر معنوی هنوز به یک توازن و همسانی شایسته نرسیده است و در این خصوص باید چارهاندیشی، فرهنگسازی و برنامهریزی عملی کرد.
4. مدیریت در توزیع خدمات
خدمات به زائران تقریباً در تماممسیر نجف تا کربلا، در شهرهای مرزی، در شهرهای میانی و مانند آن وجود دارد، اما بعضاً توزیع متناسب موردتوجه قرار نمیگیرد. در برخی نقاط آنقدر خدمات زیاد است که ناچار اسراف و تبذیر شکل میگیرد و در برخی نقاط خدمات اندک است و بعضاً زائران با مشکل مواجه میشوند. این مشکل در داخل مرزهای ایران نمود بیشتری دارد. امسال برخی زائران خارجی و بهصورت خاص برادران پاکستانی که از مرزهای ایران تردد داشتند، با کمبود امکانات مواجه بودند. این در حالی است که حضور برخی مواکب ایرانی در داخل عراق ضرورت ندارد و با حذف آنها عراقیها در تأمین نیازهای زائران با مشکل مواجه نخواهند شد و همین مواکب ایرانی میتوانند در مرزهای داخلی تاثیر بیشتری داشته باشند.
پیشنهاد راهبردی
برای رونق اربعین و شکوفاتر شدن ثمرات معنوی آن، باید آسیبشناسی اربعین در کانون توجه قرار گیرد. برگزاری نشستهای علمی و گردهمائی نخبگان دانشی و اجرائی و تجمیع این آسیبها در کنار ارائه راهکارها و راهبردهای مناسب جهت مواجهه با آنها یک ضرورت غیرقابلانکار است که کمتر در فضای حوزوی و دانشگاهی تاکنون موردتوجه بوده است. لازم است محافل علمی در باب آسیبهای پیادهروی اربعین مسئلهشناسی دقیق کنند و برای این مسئلهها راهبرد و راهکارهای مناسب ارائه دهند.
🌐
https://eitaa.com/M_shajarian
@Habibollah_Babai