حال اگر دو شخصيت يك عمل را انجام دهند و خداوند بفرمايد ارزشِ عملِ هر دوی آن ها مساوی است نتيجه می گيريم كه اين دو شخصيت در حقيقت و ذات خود، از نظر ارزش مساوی اند. خداوند در قرآن می فرمايد: «مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَی وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُواْ يَعْمَلُونَ» هركس از زن و مرد عمل صالحی را انجام دهند، در حالي که مؤمن باشند، به هر کدام حيات طيب و پاك می دهيم.
حياتی که آلوده به خيالات دنيايی و اميال حيوانی نباشد. طبق اين آيه خداوند می فرمايد: زن و مرد هر كدام که باشند، در صورتی كه مؤمن بوده و عمل صالحي انجام دهند، عملشان برای ما يك اندازه ارزش دارد.