این جمعیت واقعی نیست! خیلی بیشتر از این می توانست باشد خیلی! آری ما را هم در این جمعیت حساب کنید ما مادرها را! ماکه از صبح بخاطر ویروس تهوع و بیرون روی، پوشک عوض کردیم و لباس شستیم و بغضمان را فرو خوردیم! و در حالی که فرش را تمیز می کردیم چشم به صفحه تلویزیون دوختیم و آرزو کردیم کاش قطره ای از این دریا بودیم! ما که بعضی هامان بخاطر بی قراری و تب فرزندمان تا صبح نخوابیدیم و صبح کنار یکدیگر هر دو بیهوش شدیم! ما که بعضی هامان تازه فارغ شده بودیم و پاهایمان توان همراهی با این جمعیت را نداشت! ما که بعضی هامان نوزاد ضعیفمان را باید در خانه نگه می داشتیم و از او مراقبت می کردیم و گاهی با گریه ی او خودمان هم بغضمان می ترکید! ما که بعضی هامان حامل یک خلیفه الله بودیم و برای حفظ او اجازه ی حضور در این جمعیت را نداشتیم! ما که نمی توانستیم مادر یا پدر پیرمان را تنها بگذاریم! ما که اگر نبود دغدغه ی زندگی و فرزندانمان از هر نقطه ی ایران بلیط می گرفتیم و به این دریا می پیوستیم. آری شاید ما در خلق این عکس ها نقشی نداشتیم اما حضور داریم! پر رنگ و بی صدا حضور داریم به وسعت نیت هایمان! به وسعت نیت تربیت یکی از همین تکان دهنده های عالم.... ما به وعده ی استجابت دعای مادر برای فرزندانمان دعا کردیم که یک روز چنین انسان موحد مخلص پرکار و ولایت مداری باشد... آری ما را حساب کنید ما هستیم گاهی بدون حضور اما مقتدر و با صلابت ✍#نسترن_بروجردی