🔻مطلقگویی دام نقدهای سطحی
✍🏻زهرا ابراهیمی|کارشناس اخلاق و تربیت
🔴یکی از معضلاتی که در نقد مباحث دینی (مخصوصاً مباحثی که ابعاد فلسفی یا اجتماعی و سیاسی دارد) به چشم می‌خورد معضل مطلقگویی است.
منتقد منصف کسی است که در نقد خود از به‌کارگیری واژگانی که شائبهٔ مطلقگویی را یدک می‌کشد اجتناب نماید.
نقدکردن نیازمند دقت و ظرفت است تا جایی که منتقد باید به‌ضرورت تفکیک میان بیان ایرادات و انکار خوبی‌ها واقف باشد. برخی از منتقدان ممکن است کمتر به این مهم توجه کنند و باهدف تأکید بر یک موضوع، از قانون تعمیم استفاده نمایند؛ حال‌آنکه تأکید بر یک نکتهٔ خاص نباید مجوزی برای مطلقگویی شود.
برای نقد باید بسترهای تاریخی و فرهنگی و عرفی یک موضوع را مدنظر قرارداد و بی‌توجهی به این بسترها نقد منصفانه‌ای را رقم نخواهد زد.
در کنار تعمیم‌های بی‌جا، استدلال‌های ضعیف و توسل به احساسات را می‌توان از دیگر آسیب‌های نقد منطقی دانست.
🔴حجت‌الاسلام‌والمسلمین عبدالرحیم اباذری پژوهشگر حوزوی در کانال تلگرامی خود مطلبی را با عنوان «قیام حسینی، رهائی از جهالت» منتشر نموده‌اند. ایشان در متن خود به خطر غفلت اشاره کرده و با تبیین رفتارهای متعصبانه و افراطی مذهبیون و مقایسهٔ آن با نمونه‌های تاریخی به‌نقد این رفتارها پرداخته‌اند. اباذری لزوم عقلانیت در دین را نیز از ضرورت‌های مهم دین‌داری برشمرده است. اگرچه متن ایشان دارای نقاط قوتی است؛ اما درعین‌حال می‌توان گفت که ایشان ناخواسته در دام مطلقگویی افتاده‌اند.
ادامه👇👇👇