همراه شهدا🇮🇷
💢حکمت "۷۷" نهج البلاغه💢 💠آقا امیرالمؤمنین علی علیه السلام: «آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ، وَ طُولِ الطَّرِيقِ، وَ بُعْدِ السَّفَرِ، وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ»؛ آه از توشه اندک و درازی راه و دوری منزل و عظمت روز قیامت 📚ترجمه مرحوم دشتی صفحه ۶۳۹ 🔶🔶🔸🔸🔸🔸 🔆علامه مصباح یزدی(ره): چقدر توشه ی علی كم است! شبانه روز، هزار ركعت نماز مي خواند، غير از آن جنگها، غير از رسيدگی به فقرا، غير از خدماتی كه برای اسلام و مردم انجام داده بود، كشاورزی می كرد، باغستانها و نخلستانهایی را آباده كرده بود، گفته اند: سی و شش قنات در اطراف مدينه داير و وقف مستمندان كرده بود. يك چنين شخصی با چنين سابقه ای، كسی كه نخستين ايمان آورنده است، كسي كه از ده يا سيزده سالگی ايمان آورده و پنجاه سال هم بهترين خدماتی را انجام داده كه از هيچ انسانی ساخته نبوده، كسي كه يك ضربه ی شمشيرش از همه ی عبادت انس و جن بالاتر بوده؛ يك چنين كسي نيمه ی شب، تنها، در تاريكی، محاسنش را گرفته و می گويد: چه كنم با اين توشه ی كم و با اين راه طولانی!  «آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ»؛ چه سفر دور و درازی. «وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ»؛ آنجایی كه من قرار است وارد شوم، چقدر عظمت دارد؟ من چگونه و با چه توشه ای در آن مقام و در پيشگاه الهی وارد شوم؟ علي اين زاد و توشه اش را ناچيز می داند و مينالد تا آنجایی كه بيتاب می شود و روی زمين می افتد. @Hamrahe_Shohada
407 مشاهده