شهیده ربابه اسماعیلی علی‌شاه، فرزند اسماعیل در سال1345 در تهران به دنیا آمد. او پیش از آن‌که به مدرسه برود، مطالعات دینی خود را شروع کرد و همراه با تحصیلاتش ادامه داد. وی در همان دوران تحصیل با بافت کلاه و جوراب به رزمندگان کمک می‌کرد. ربابه پس از آن که دیپلم گرفت، به کلاس‌های امدادگری رفت. کلاس در کانون حر تشکیل می‌شد که نزدیک راه‌آهن بود. شهادت اولین روز شهریور ماه سال1363 بود. ربابه داشت به سمت کلاس می‌رفت که صدای انفجار بلند شد! بمب داخل باجه تلفنی در همان نزدیکی جاسازی شده بود. ربابه با اینکه خود زخمی شده بود، سعی می‌کرد به مجروحان کمک کند. او را به بیمارستانی در همان نزدیکی منتقل می‌کنند که در آنجا به شهادت می‌رسد(: مادر شهیده، خانم بتول نوروزی می‌گویند: « آن روز هرچه منتظر شدم نیامد. همیشه کلاس که می‌رفت، سر ساعت مشخصی خانه بود! دلم شور می‌زد. همراه پدرش رفتیم به محل کلاسش، آنجا به ما گفتند که نیامده. گفتند در میدان راه‌آهن بمب گذاشته‌اند. به خودم گفتم حتما مانده تا به زخمی‌ها کمک کند ، روحیه‌اش این‌طور بود. نمی‌خواستم باور کنم که اتفاقی برایش افتاده، گفتند زخمی‌ها را برده‌اند به بیمارستان بهارلوی راه آهن... رفتم آنجا، باردار بودم. پدرش رفت و دید و… وقتی برگشت از حالتش فهمیدم که او را از دست داده‌ام! دیگر هیچ چیز نفهیدم. فقط یادم هست که آشنایان آمدند و ما را بردند، همسرم به آنها زنگ زده بود. هیچ‌کدام از ما توان حرکت نداشتیم، نمی‌توانستیم قدم ازقدم برداریم... »