مشهد حسین(علیه‌السلام) بازگرد و آنچه خواهی نزد آن حضرت بمان، جز اینکه مستحب است آنجا را خوابگاه خود قرار ندهی و چون بخواهی آن حضرت را وداع کنی، بالای سر بایست و گریه کن و چنین بگو: السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مَوْلايَ سَلامَ مُوَدِّعٍ لَا قالٍ وَ لَا سَئِمٍ، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلالَةٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللّٰهُ الصَّابِرِينَ، يَا مَوْلايَ، لَا جَعَلَهُ اللّٰهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيارَتِكَ، وَرَزَقَنِي الْعَوْدَ إِلَيْكَ، وَالْمَُقَامَ فِي حَرَمِكَ، وَالْكَوْنَ فِي مَشْهَدِكَ، آمِينَ رَبَّ الْعالَمِينَ. سلام بر تو ای مولای من، سلام وداع‌کننده‌ای که او را نه ناخوشایندی است نه خستگی، اگر بازگردم از روی سستی نیست و اگر بمانم نه از جهت بدگمانی به آنچه خدا صابران را وعده داد، ای مولای من، خدا این زیارتم را آخرین بار از زیارتم قرار ندهد و بازگشت به سویت و توقف در حرمت و بودن در محلّ شهادتت را روزی‌ام کند، آمین ای پروردگار جهانیان. پس ضریح را ببوس و تمام بدنت را به آن بمال که باعث امان و حفظ است و از بالای سر آن حضرت بیرون برو، به طوری که رویت به جانب قبر باشد و تا بیرون رفتن از حرم پشت به قبر مکن و در همان حال بگو: السَّلامُ عَلَيْكَ يَا بابَ الْمَقامِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا شَرِيكَ الْقُرْآنِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا حُجَّةَ الْخِصامِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا سَفِينَةَ النَّجاةِ، السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا مَلائِكَةَ رَبِّي الْمُقِيمِينَ فِي هٰذَا الْحَرَمِ، السَّلامُ عَلَيْكَ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَبَقِيَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ . سلام بر تو ای درگاه مقام، سلام بر تو ای هم‌ردیف قرآن، سلام بر تو ای حجّت بر اهل دشمنی، سلام بر تو ای کشتی نجات، سلام بر شما ای فرشتگان پروردگارم که اقامت‌کننده در این حرم هستید، سلام بر تو همیشه تا زنده‌ام و شب و روز باقی است. و بگو: إِنَّا لِلّٰهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ. ما از خداییم و به سوی او باز می‌گردیم و هیچ نیرو و توانى نیست جز به خداى بلندمرتبه بزرگ. آنگاه بیرون رو؛ سید بن طاووس و محمّد بن مشهدی گفته‌اند: وقتی که این‌گونه اعمال را انجام دادی، همانند کسی هستی که خدا را در عرش زیارت کرده باشد.