شرح #دعای_روز_ششم ماه مبارک رمضان آیت الله مجتهدی تهرانی رحمه الله علیه در بیان دعای روز ششم چنین بیان میدارند: در دعای روز ششم ماه مبارك رمضان می‌خوانيم: «اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِكَ وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ بِمَنِّكَ وَاَياديكَ يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ؛ خدايا در اين ماه به خاطر دست‌زدن به نافرمانيت خوارم مساز و تازيانه‌هاى عذابت را بر من مزن و از موجبات خشمت بدان نعمت‌بخشى و الطافى كه نسبت به بندگان دارى دورم بدار. اى آخرين حد اشتياق مشتاقان». «اَللّهُمَّ لا تَخْذُلْنى فيهِ لِتَعَرُّضِ مَعْصِیَتِكَ؛ خدايا، من را به واسطه تعرض گناه خوارم نكن». گناه آدم را خوار و عبادت و بندگی آدم را عزيز می‌كنند. اگر اهل طاعت و بندگی شويد، عزيز می‌شويد؛ اما اگر اهل گناه باشيد، كسی دوستتان ندارند. اهل گناه ولو اگر تحصيلات عالی‌رتبه دانشگاهی هم داشته باشد و لباس‌های فاخر به تن كند، باز هم خوار است، اما بندگی خدا را كردن، باعث می‌شود تا محبت آن شخص به مقدار بسيار زيادی در دل ديگران باشد. در قرآن آمده است «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا؛كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند به زودى [خداى] رحمان براى آنان محبتى [در دلها] قرار می‌دهد»‌ (مريم/۹۶)، يعنی هر كه ايمان بياورد و عمل صالح بكند، ما هم دوستی‌اش را در دل مردم می‌افكنيم. مردم اهل عمل را دوست دارند. تازيانه عذاب، نتيجه گناه انسان است. «وَلاتَضْرِبْنى بِسِياطِ نَقِمَتِكَ؛ خدايا من را به تازيانه عذابت نزن». «لاتضرب» واژه نهی است، اما در اينجا دعاست. اگر من به شما بگويم «لاتضرب» اين نهی است. اما كوچك‌تر به بزرگ‌تر بگويد و ما به خدا كه بگوييم، «لاتضرب» دعاست. الان اين گرفتاری‌هايی كه گريبان آمريكا را گرفته و هر روز خبر از آمدن سيل و طوفان در آنجاست، همه تازيانه عذاب است. در ايران هم برخی جاها كه سيل و زلزله می‌آيد، عذاب الهی است. دليلش هم اين است كه چند سال پيش در گلستان سيل آمد، روستايی در مسير سيل قرار داشت كه همه اعضای آن سيد بودند، سيل، مسير خود را عوض كرد و روستای ديگری را از بين برد كه نمی‌گويم افراد آن چی و كی بودند. جمله ذرات زمين و آسمان / لشگر حقند گاه امتحان در مساجد هنگام خواندن دعا معانی آن نيز بيان شود «وَزَحْزِحْنى فيهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِكَ؛ خدايا من را از موجبات سخطت دور گردان، چيزهايی كه موجب سخط توست». روايتی است كه برخی گناهان خدا را به غضب می‌آورد و آنگاه خدا قسم می‌خورد كه به عزت و جلال خودم ديگر تو را آمرزش نمی‌كنم. با اينكه خدا «ارحم الراحمين» است؛ اما مثلاً از من با اين محاسن و عمامه توقع ندارد كه به نامحرم نگاه كنم. لذا خدا به غضب می‌آيد.: حديث هست كه هفتاد گناه جاهل را می‌آمرزند قبل از آنكه يك گناه عالم را بيامرزند. «بِمَنِّكَ وَاَياديكَ»، يعنی به حق احسان و نعمت‌هايی كه به من داده‌ای، خدايا اين چند تا دعا را درباره من مستجاب كن. «يا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبينَ» يعنی ای خدايی كه منتهای رغبت مشتاقان هستی. مشتاقان تو، چقدر مشتاق تواند. منتها رغبت مشتاقان تويی، اين ۳ دعای روز ششم ماه رمضان را درباره ما مستجاب كن. ای كاش در مساجد كه اين دعاها خوانده می‌شود، معنی آن نيز بيان شود تا مردم وقتی دعا می‌كنند، با حضور قلب اين دعاها را بخوانند و در خودشان بيان كنند. به مردم بگويند كه به خاطر گناه عذاب می‌شوند و اين حادثه‌ها در سراسر جهان و برخی شهرهای تهران به خاطر گناه است. خدا به شعيب پيامبر فرمود: می‌خواهم صدهزار تن از قومت را عذاب كنم. ۴۰ هزار تن افراد بد و ۶۰ هزار تن از افراد خوب. خطاب رسيد كه چرا خوب‌ها بيشترند، فرمود: برای اينكه خوب‌ها هم با بدها خوش و بش كردند. 🆔@Heyat_Banatolhossein