برای حال و هوای گرفته ی این روزها... 🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃 چگونه پَر بزنیم؟ آسمانِمان تنگ است... نه آسمان که تمامِ جهانِمان تنگ است... چگونه شرح دهیم این کتاب دنیارا ؟ که سطرِ هر ورق امتحانِمان تنگ است... چگونه صبر کنیم؟ این دهانه ی پُر بغض میانِ سینه ی آتشفشانِمان تنگ است... چه غصه ها که نخوردیم و بود بیهوده... چرا که روزیِ هر آب ونانِمان تنگ است... وَ حال غصه ی این میخوریم،که دلهامان برای صحن شَهِ مهربانِمان تنگ است... برای مُهر گرفتن ز روی جامهری به طورِ زنده شود پخش اذانِمان... تنگ است... برای سینه زنی های هَمرهِ گریه... گریزِ آخریِ روضه خوانِمان تنگ است... برایِ رفتنِ در ازدحام هیأت ها... غم کجا بنِشینم؟ مکانِمان تنگ است... بیا زمین شده خالی برای مقدم تو... بیا امام زمان که زمانِمان تنگ است... زهرا سادات موسوی‌مقدم