‍ عید رمضان آمد و دل جلوه به جان داد جان آینه بر دل به صفای رمضان داد . آن عاشق وارسته فروغ ازلی را از پرتو این عید دل افروز به جان داد . مهمان خدا بود در اآن محفل قدسی تا وا رَهَد از خویش بدو تاب و توان داد . عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت زین آمد و شد بر همه خیر دو جهان رفت . آموخت دو صد نکته چو در مکتب قرآن آموخته را هدیه به صاحب نظران داد . ماهی که گرفت از تن ما شهوت و عصیان چشمی ز پی رحمت حق اشک فشان داد . ماهی که شب قدر چو خورشید سحرگاه از روزن او روی جهان تاب نشان داد . ماهی که به آوازۀ تکبیر جهان را از خواب بلا خیز دگر باره تکان داد . آن ماه که از باغ شهیدان خدائی از لطف گل سرخ به گلزار جنان داد