‌‌🔰زبانِ تبلیغ، زبان قوم باشد نه قم! 🎙...هنر این است که ما بتوانیم معارف دینی و مفاهیم بلندِ رسیده از قرآن و عترت را به زبانِ مردم بگوییم بدون کاستن از قوت و متانت... هنر این است که متناسب با ذهنیات مخاطب سخن بگوییم؛ با در نظرگرفتنِ سن او، سطح تحصیلات او، تخصص او، فضای اجتماعی که در آن تنفس می کند، پیش فرض های او... با حفظِ اصالت محتوا. و الا سخن گفتن با ادبیات صعب و سنگین تخصصی و با اصطلاحات و تعبیرات رایج در مدارس و جوامع دینی، کاری از پیش نمی برد. این سخنرانی ها و کتابهایی که امروز در حوزه دین برای مخاطب عام ارائه و منتشر می شود گرچه فراگیر و کافی نیست اما کمیت و شمارگان آن بد نیست. آنچه از کمیت مهمتر است کیفیت است. اینکه چرا به قدر کافی اثرگذار نیست!؟ چرا اثرگذاری اش زیاد نیست!؟... یکی از دلایلش این است که؛ مفاهمه بین گوینده و شنونده رخ نمی دهد هرچند گوینده و نویسنده به زبان مخاطب سخن می رانند اما سخن در جای خود نمی نشیند... یکی از دلایلش این است که سخنران، ذهن و فکر و مخاطبش و رسوبات و مرکوزات را نمی شناسد و لذا با دنیای او همسو نیست. در حوزه‌ی کتاب هم همین است؛ کتابهای خوب یا به زبان عربی اند و یا اگر به زبان فارسی اند به 《زبان قم》ترجمه یا تالیف شده اند نه به 《زبان قوم》. کتابهای ما باید هم دارای محتوای قوی باشد و هم متن قوی. قوت متن، هم به فصیح بودن و شیوایی است و هم به بلیغ بودن و رسایی... قرآن کار انبیا را تبلیغ به 《زبان قوم》معرفی می کند می فرمايد؛ « ما ارسلنا من رسولا الا بلسان قومه» اما ما گاهی به زبان قم سخن می گوییم. 《لسان قوم》 به معنی زبان و گویش فقط نیست بلکه همفکری و همدلی و همراهی است. 🔻بخشی از سخنان حجت الاسلام و المسلمین استاد شیخ رضا حیدری در جمع مبلغان/ اهواز سال ۹۸ http://eitaa.com/Heydari_org