🔹《عقل گرایی》 یا 《 نص گرایی》؟ 🎙... همانطور که گفتار معصومان یکی از منابع دین و شریعت است و منقولِ آن حجت است، عقل هم از منابع دین و شریعت است و مُدرَک آن حجت است. همانطور که منقول، با شرایطش حجت است معقول هم با شرایطش حجت است. هر دو حجت خدا هستند؛ یکی درونی و یکی بیرونی. چنانکه در روایت هشام از امام کاظم علیه السلام که در اصول کافی است آمده است که: ‌《‌إنَّ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حُجَّتَینِ: حُجَّهً ظاهِرَهًَ وَ حُجَّهً باطِنَهً، فَاَمَّا الظّاهِرَهُ فَالرُّسُلُ وَ الاَنبیاءُ وَ الاَئِمَّهُ، وَ اَمَّا الباطِنَهُ فَالعُقُولُ》پس هر دو سفیر شرع اند، هر دو حاکم شرع اند. هر دو حجت، و هر دومنبع شرع و هر دو معتبرند... البته ما همواره شاهد افراط و تفریط ها بوده ایم برخی با شعار تبعیت از کلام معصوم، عملا نص گرایی می کنند و عقل را به حاشیه رانده اند و آن را به سر حد تشخیص مصادیق حکم فرو کاسته اند و برخی با شعار پاسخگویی به نیازهای روز و مسائل مستحدثه، دایره اجتهاد را موسع کرده اند و به تنقیح مناط و الغاء خصوصیت مورد و مقاصد الشریعه روی آورده اند که برخی از آنها شبیه قیاس و استحسان است و اعتباری ندارد. حقیقت این است که ما در فهم دین و استنباطات شرعی به یک ترکیب نیازمندیم و باید از نقل و عقل، به جا و به اندازه و به موقع بهره برداری کنیم و پذیرش این تازه اول راه است... 🔺بخشی از مباحث درس #القواعدالفقهیه، حجت الاسلام و المسلمین استاد رضا حیدری. اهواز- مهر ۱۳۹۹ http://eitaa.com/Heydari_org