بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای دکتر اسماعیلی، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی
خدا را سپاس می‌گوییم که در ایران اسلامی نفس می‌کشیم. خدا را سپاس می‌گوییم که پس از چهار دهه جهاد نفس‌گیر در مقابل تمامی قدرت‌های مستبد و تمامیت‌خواه، اینک در آغاز گام دوم انقلاب سربلند و پرشکوه بر فراز قله، نه! بر سفینه‌ای سواریم که ساکنینش را از امواج طوفان‌های تمدنی-استکباری عبور داده و با صلابت و پر طنطنه به سمت مقصد موعود در حرکت است و در این حرکت موانع مسیر را ـ که موانع تکامل انسانیت است ـ در هم می‌شکند و دنیا را به کام سلطه جویان دنیا تلخ کرده است.
در افقی بالاتر حرکت انقلاب اسلامی در مسیری دینی-ملی-عقلانی سیاستهای تاریخی جنود جهل را که انسان معاصر را برده مطامع خود کرده است به نفس‌زدن انداخته.
خدا را سپاس!
گام نخست انقلاب اسلامی را باید فرصت ریشه دواندن درختی دانست که در طی چهار دهه تلاش کرده است تا در هجوم دشمنیها پابرجا بماند. و اینک زمان آن است که از یک سو به آفت‌زدایی بیاندیشیم، از یک سو ثمره این درخت را ـ متناسب با عصر جدید و ذوق دگرگون شده انسان جدید ـ در کام ملت مظلوممان شیرین کنیم و از سوی دیگر شاخسار این درخت تناور را در یک انقلاب تمدّنی بر سر دیگر ملت‌های خسته از استبداد و خودکامگی بگسترانیم.
این هر سه نیازمند تأملی بنیادین در عرصه فکر و عمل است و اینک از شما خرسندیم که برای تحقق آرمان امامین انقلاب دغدغه دارید و برای تسریع و تعمیق بخش فرهنگی انقلاب اسلامی در میان سربازان ولی‌عصر ـ ارواحنا فداه ـ آمدید.
خوش آمدید!
جناب وزیر!
شکاف میان حوزه‌های علمیه و بدنه اجرایی جمهوری اسلامی ـ به ویژه در امر فرهنگ ـ نه به نفع هیچ‌یک از طرفین است و نه به نفع ملت ایران. اینک ضمن تأکید بر ضرورت استمرار همدلیهای دوجانبه، نکاتی را در خصوص سیاستگذاری در امر هنر ـ هنر به مثابه منبر بلند و خوش نقش و نگار انقلاب ـ عرض میکنم:
١. استمرار این همدلی‌ها نیازمند نهادینه کردن آن است. پیوند حوزه و وزارت فرهنگ باید به‌گونه‌ای ساختارمند شود که دولت‌ها علیرغم تفاوت در ذوق و مشی سیاسی و فرهنگی، ملزم به رعایت اصل این پیوند و همکلامی باشند.
٢. از اتفاقات خوبی که در کارنامه یکساله دولت جدید رقم خورده، سند همکاری مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. به جد از حضرتعالی و همچنین از مسئولین حوزه علمیه خواهانیم که تلاش خود را در جهت تسریع در عملیاتی شدن این تفاهم‌نامه مبذول فرمایید که فی‌التأخیر آفات!
٣. به رغم گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی و به رغم عمر هزار ساله هنر و ادب اسلامی، صدای گوش‌خراش سکولاریسم در بخش‌های مختلف هنر فضای فرهنگ کشور را آلوده. به محاق بردن این رویکرد با توصیه و بخشنامه ممکن نیست، بلکه ناظر به کیفیت و کمیت محصولات هنری اسلامی است و ارتقاء این کمیت و کیفیت نیازمند عطف حمایت «فوق‌العاده» است. متضرّعانه، ملتمسانه و البته مجدّانه از حضرتعالی تقاضا داریم در اختصاص حمایت‌ها پرونده‌ای ویژه برای حمایت از هنر اسلامی و هنر در حوزه‌های علمیه باز کنید.
۴. در بعد نظریه‌پردازی باید به این نکته توجه شود که هنر همچنانکه در تکامل خود نیازمند نظریه‌های نوین است، در عرصه ارائه نیز نیازمند نظریه‌پردازی است. ساختار ارائه محصولات هنری ـ نظیر برگزاری نمایشگاه‌ها و جشنواره‌ها ـ فرمی به شدت وارداتی است، فرمی که متأسفانه در جهت بومی‌سازی آن نه تلاشی دیده میشود و نه دغدغه‌ای. به نظر میرسد لازم است بدون فوت وقت با رویکردی اندیشمند برای تحوّل در بنیادهای این ساختار گام برداشت تا جشنواره‌های هنر تبدیل به فرش قرمز تمدن‌های متخاصم نشود.
۵. هنر انقلاب در عین پایبندی به بنیادهای دینی و ملی، هم باید ناظر به اقتضائات جهان جدید باشد و هم ارضا کننده ذوق مخاطب عامی که شاید بر حسب ظاهر در بنیادها با ما هم راستا نیست. اینهمه نیازمند پژوهش‌های مشترک و تضارب آرا توسط حوزه‌های علمیه و اهل نظر و دست‌اندرکاران اجرا است.
۶. اقتضائات نسل جدید و فرزندان آینده‌ساز میهن اسلامی، امری است که در بسیاری از سیاستگذاری‌ها مغفول واقع میشود. البته که توجّه به کودک و نوجوان همواره مطمح نظر مسئولین بوده است، اما توجه به اقتضائات جدید برآمده از تحوّلات جاری جهان، ضرورتی اجتناب ناپذیر است که خود نیازمند مطالعه جدی روانشناختی و جامعه شناختی این نسل و سیاستگذاری متناسب با نتایج این مطالعه برای کودکان است. پیشنهاد میشود در این خصوص پرونده‌ای ویژه باز شود تا کمتر شاهد لطمه‌های فرهنگی در نسل جدید باشیم.
⬇️⬇️⬇️