امام علي‌ عليه السلام : أرسَلَهُ عَلي حِينِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ و الدُّنيا كاسِفَةُ النُّورِ ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلي حِينِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها و إياسٍ مِن ثَمَرِها خداوند او را در زماني فرستاد پيامبري برانگيخته نشده بود ، و مردم در خوابي طولاني به سر مي‌بردند ، و فتنه ‌ها بالا گرفته و كارها پريشان شده بود ، و آتش جنگ‌ها شعله مي‌كشيد ، و دنيا بي فروغ و پر از مكر و فريب گشته ، برگ‌هاي درخت زندگي به زردي گراييده و از به بار نشستن آن قطع اميد شده بود نهج البلاغه ، خطبه ۸۹ .