#سفرنامه_اربعین ۱۴۰۲ #قسمت ۵: دوران میان حکم عقل و دل 🖋 طبق تجربه، بهترین جدول برنامه زیارتی در این ایام آن است که نجف اشرف را برای آخرین مرحله قرار دهیم؛ چرا که هر مقدار به روز اربعین نزدیکتر می شویم، نجف و کوفه و مسجد سهله خلوت تر می شود. عکس آن نیز صادق است، زیرا هر مقدار که روز اربعین نزدیکتر می شود، شهر کربلا شلوغ تر می شود و لذا بهتر است طوری برنلمه ریزی شود که از ازدحام کاسته شود تا در مجموع، تعداد نفرات بیشتری به توفیق زیارت نائل شوند. اگر خودخواهی و منافع شخصی را کنار بگذاریم، و با نگاه تمدن سازی و مقدمه سازی ظهور به این زیارت نگاه کنیم، لازمه اش آن است که از شدت علاقه و تمایل درونی خویش به زیارت طولانی دست بکشیم و به حدیث شریف "زر فانصرف" عمل نماییم تا شاهد افزایش تعداد زائران باشیم؛ نه آنکه هر کس موکب و امکانات خوبی به دست آورد، به خیال ثواب بیشتر، اقامتش را طولانی کند و جای دیگران را تنگ کند. برخی مقیدند که هر وقتی به کربلا رسیدند، به هر قیمتی شد تا روز اربعین به هر قیمتی که شد، بمانند؛ در حالی که امکانات این شهر گنجایش جمعیت بالا را ندارد. اقتصای نگاه زمینه سازی برای ظهور آن است که تلاش کنیم تمام مردم جهان با سیدالشهدا علیه السلام آشنا شوند و به زیارت اربعین بیایند تا هر زمانی که ندای جهانی مهدوی "انا بقیه الله ... ان جدی الحسین قتلوه عطشانا" بر تمام عالم طنین انداز شد، همه مردم جهان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) را بشناسند و همه به یاری او بشتابند؛ و شاید طبق مدلول التزامی این روایت، یکی از مقدمات ظهور همین باشد، چرا که طبق قواعد منطقی، معرف باید اجلی باشد. به همین دلیل، با این که خیلی دوست داشتیم زودتر از بقیه مشاهد مشرف و در اولین گام، به احترام اول مظلوم عالم مولی الموحدین امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام برویم، ولی پا روی دل گذاشتیم و به حکم عقل، قرار بر این شد که در آخرین مرحله، به زیارت بسیار پر فیض و حقیقتا بی نظیر ایشان برویم. ادامه دارد... 📚 کانال پژوهش های اصولی https://eitaa.com/joinchat/1772093454C44c5b95945