👓 میدونم پویش #وارث_انبیا تمام شده اما حیفم اومد که حرف خودمو نزنم. 🔹 من کسی هستم که جزء مدیران سطح کلان حوزه های علمیه به حساب میاد و القاب زیادی رو یدک میکشه. تجربه رسانه ای شدن و تعاریف این و اون رو ‌داشتم، به عنوان تجربه ی موفق معرفی شدم! و خیلی چیزهای دیگه که برای بعضی آرزوست! ❗️ میخوام به صراحت اعلام کنم که هیییچ لذتی بالاتر از کار طلبگی نیست و کارهای اجرایی، حتی درون حوزه و حتی خدمت به طلاب باز هم لذت تحصیل و تدریس رو نداره. خدا رو شکر می کنم رابطه با درس و بحث را قطع نکردم و دستی بر آتشش نگه داشتم. اما خب غالب وقتم شد کار مدیریتی. 🔹 البته شاید به عنوان وظیفه مجبور باشیم کارهایی را قبول کنیم و پیش ببریم اما هیچکدوم از موفقیت هاش به اندازه ی اون حالتی که انسان هنگام خروج از کلاس درس چه به عنوان محصل و چه به عنوان مدرس داره رو به شخص القا نمیکنه... این احساس منحصر به من نیست بلکه خیلی از همکاران و مسئولین هم همینو میگن. ✅ این نکته رو گفتم برای اون دسته از افرادی که هم لباس ما هستند و صرفاً کار علمی کردند و الان احساس پوچی می کنن و بی هویتی و حس می کنن که هیچ خدمتی ازشون بر نیومده باور کنید باور کنید این مقامات دنیا و همه ی اسم و رسم ها و احترام هایی که به صورت تصنعی و به خاطر انگیزه های مادی برای انسان قائل میشن شاید آناً یه حس خوبی به آدم بده اما موندگاری نداره و خیلی زود باعث دلزدگی میشه من دورامو زدم و آرزو می کنم بتونم دوباره برگردم به همون جایی که الان خیلی از شماها دقیقا توش ایستادید یعنی درس و بحث و تبلیغ موسمی و در یک کلمه «طلبگی». شماها قدر عافیت رو بدونید! خواهش می کنم🙏 💬 طلبه مسئول @HozeTwit