👓🇺🇸 پاسخ یکی از دانشجویان دکتری فلسفه در امریکا به وضعیت #مقاله_نویسی در علوم انسانی امریکا ❗️ آیا اونجاهم الزام به مقاله برای اساتید وجود داره؟ آیا اونجا کسی هست که سالی بیست و چند مقاله منتشر کنه؟ 🔹 پاسخ: رشته به رشته فرق داره. کشور به کشور هم فرق داره. دانشگاه به دانشگاه هم فرق داره. فضای آمریکا و کانادا تو فلسفه اینطوره: ❗️ اینجا دانشگاهها یه رده بندی ای دارن که رویکرد دانشگاه رو به آموزش تعیین میکنه. یه سری تحقیق محورند یه سری آموزش محور. دانشگاه های تحقیق محور هم دو دسته اند. R1 یعنی بیشترین تمرکز روی تحقیق، R2 یعنی تمرکز روی تحقیق ولی نه به اندازه ی R1. 🔹 همه دانشگاههای معروف آمریکا R1 هستند. تو این دانشگاهها انتظار از کسی که تازه استخدام میشه اینه که مقاله و کتاب چاپ کنه. #تعداد خیلی مهم نیست. کیفیت کار مهمه. اگه سه تا مقاله تو بهترین ژورنال فلسفه جهان چاپ کنه بهتره تا ده تا مقاله تو ژورنال رتبه ی بیست چاپ کنه. ولی عموما سه تا مقاله در #سال رکورد خوبی به حساب میاد. 🔹 بعد از چند سال که طرف رکورد خوبی از خودش بجا گذاشت اصطلاحا tenure میشه. یعنی استخدام دائم میشه. ازون به بعد، اگه مقاله چاپ نکنه خطر اخراج از دانشگاه نداره فقط رتبه اش دیگه بالاتر نمیره. 🔹 این رویه مرسوم در ایران که دانشجو مقاله رو مینویسه و برای اینکه چاپ بشه اسم استاد رو میاره تا رزومه استاد رو پر کنه مصداق کامل بیشرفی و دیاثت آکادمیکه. مطلقا چنین چیزی در هیچ کشور جدی ای وجود نداره. 🔹 تنها و تنها اگر استاد #نیمی از مقاله رو نوشته باشه حق داره که اسمشو به عنوان نویسنده درج کنه. هر کمک دیگه ای، هر چقدر هم زیاد، فقط و فقط باعث میشه به رسم ادب نام استاد رو توی لیست تشکر ها در پاورقی آخر مقاله بیارن. اونم اجباری نیست. @HozeTwit