👓 به بهانه اتفاقات اخیر و دغدغه برخی مسؤلین حوزه نسبت به امور طلاب خاطره ای از حضورم در مدرسه دارالشفاء نقل خواهم کرد. توفیق بود دوسال از بهترین و شیرین‌ترین لحظات خود را در ساختمان ۴ دارالشفاء طبقه اول ساکن بودم، در سال دوم حضورم که گاه گداری به شلوغ‌ترین و پرجمعیت‌ترین ساختمان یعنی ساختمان ۲ پیش برخی رفقا می‌رفتم متوجه شدم خیلی از عزیزان در طبقه سه و چهار ساختمان مشکل دارند و میگفتند زانو درد امان ما رو بریده (زانو درد در اول جوانی) فهمیدم این مطلب و قضییه مختص مثلا تعداد معدودی هم نیست و بسیار از آن‌ها از اینکه روزی مثلا ۴ یا ۵ يا ۶ بار پله‌های متعدد را برای درس و کلاس، دریافت غذا و... پایین و بالا کنند زانو درد گرفته‌اند. ❗️❗️ همان ایام برخی کاشی‌های دیوارها و حوض مدرسه فیضیه و... را داشتند تعمیر و بازسازی می‌کردند بنده پیش یکی از مسئولین رفتم و مطلب رو بازگو کردم و گفتم همانطور که برای ساختمان قسمت اداری و آن ساختمان روبروی آن که آمفی‌تئاتر دارد آسانسور تعبیه شده ای کاش به جای مخارج این مدلی که صورت می‌گیرد (عوض کردن کاشی و....) برای سلامتی و... طلاب ساختمان ۲ که شلوغ و پرجمعیت هست هزینه کنید آسانسور بزنید. 🔹 ایشان در عین ناباوری گفتن: علمای قدیم هم سختی را تحمل میکردن!!!! همین! @HozeTwit