چند ملاحظه راهبردی درباره تحریم سپاه - ۱ 🔸آمریکا چقدر از سپاه پاسداران عصبانی است؟ احتمالا نتوان برای عقده آمریکا از توانمندی های سپاه اندازه تعیین کرد. سپاه پاسداران در دهه نخست انقلاب، در مقابل نقشه کودتا و آشوب و تحمیل جنگ، سپر امنیتی و دفاعی کشور بود. پس از آن، بارها در مقابل تحریم دشمن خوش درخشید؛ چه در خودکفایی نظامی و تامین قدرت بازدارندگی و چه در حوزه خودکفایی اقتصادی که آخرین شاهکارهای آن پالایشگاه ستاره خلیج فارس و چهار فاز از پروژه بزرگ نفت و گاز در پارس جنوبی بود. 🔸از اینها تلخ تر، داستان 7 تریلیون (هفت هزار میلیارد) دلاری است که سه دولت بوش و اوباما و ترامپ در منطقه برای تجدید استیلای خود هزینه کردند اما محصول آن، قدرتمندی بیشتر محور مقاومت از افغانستان تا سواحل مدیترانه، مرزهای فلسطین اشغالی، و تنگه باب المندب در جنوب یمن بود. هفت هزار میلیارد، یک سوم کل بدهی های 22 هزار میلیارد دلاری آمریکا به عنوان بدهکارترین دولت دنیاست. 🔸آمریکا در عین حال در مقابل سپاه پاسداران، به غایت مستاصل و ناتوان است. نشان به آن نشان که در سال 2007، سپاه قدس را به بهانه حمایت از تروریسم تحریم کرد و سال گذشته نیز طبق قانون کاتسا، اتهام و تحریم مشابهی را متوجه سپاه پاسداران کرد و حالا از سر تهی دستی، سپاه را سازمان تروریستی معرفی می کند. خب در همه این سال ها، اراده آمریکا پیش رفته، یا جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران آن قدرتمند تر شده است؟ 🔸 رئیس جمهور کدام کشور است وقتی می خواهد به عراق برود، بدون اعلام قبلی، با هواپیمای چراغ خاموش و دزدانه سفر می کند، و به جای بغداد از پایگاه نظامی عین الاسد سر در می آورد؛ ایران یا آمریکا؟ و اگر با این شکل و شمایل دزدانه سفر کردن، تنه به تنه تروریست های نقابدار نیست، پس چه نام باید بر آن نهاد؛ رسمیت و احترام؟! 🔸اگر به رزمندگان سپاه و شبکه مقاومت مویرگی منتشر در عراق و سوریه و لبنان و یمن و افغانستان باشد، لحظه ای در مجازات تروریست های جانی آمریکایی در منطقه تردید نمی کنند. از این پس نیز، طبیعتا هیچ نظامی آمریکایی در منطقه نمی تواند بدون کابوس مرگ سر کند. آمریکایی که در افغانستان و عراق (و مزدوران نیابتی اش در سوریه و فلسطین اشغالی و یمن) به فلاکت و شکست رضایت داد، کمترین آمادگی برای جنگی که می تواند گور او را بکند، ندارد. 🔸پس، هدف از بازی اخیر چیست؟ ترکیبی از عملیات روانی و جنگ اقتصادی یا بهتر بگوییم؛ دادن شوک به جنگ اقتصادی- روانی یی که یک سال قبل کلید خورد اما نیروی آن به مرور تخلیه شد و از اوج فرو افتاد. این جنگ ترکیبی باید تابستان سال گذشته اثر می کرد، اما بر عکس، موجب انسجام ملی و انزجار افزون تر از رژیم آمریکا شد؛ چنان که پریروز واشنگتن پست به اعتبار آخرین نظرسنجی ها در ایران اذعان کرد. دولت ترامپ می خواهد با شوک روانی، نقشه در حال احتضار خود را سرپا کند. (ادامه دارد) @IMANI_mohammad