۱۰ پله که با برجام طیکردیم - ۱
دولت روحانی تا چند هفته دیگر وارد هفتمین سال فعالیت خود میشود. حامیان و منتقدان اتفاق نظر دارند که آقای روحانی و دولت او، به جز مذاکرات منتهی به برجام، هیچ برنامه و ایده دیگری نداشته اند.
اکنون که این مسیر به بنبست خورده و خلاف تصورات اولیه از آب درآمده، چه باید کرد؟ باید در رودربایستی ماند و در این مدار بسته دور خود چرخید؟ یا اینکه به گزینهها و فرصتها برای رونق اقتصاد ملی تنوع بخشید؟
دولت و تیم آقای روحانی، بیش از حد اعتدال، به برجام و مذاکرات پیرامونی آن عادت کردهاند. اما مصلحت در این است که از این عادت فاصله بگیرند و رویه جدیدی در حوزه دیپلماسی و سیاستگذاری اقتصادی اتخاذ کنند. و گرنه، میشود حکایت دانشآموزی که فقط مختصات کشور افغانستان را بلد بود و اگر درباره پاکستان یا آرژانتین و برزیل از او میپرسیدند، میگفت فلان کشور همسایه افغانستان هست یا نیست؛ و اما افغانستان...!
نگاه تک بعدی به مدیریت، موجب سلب اراده، ناتوانی روحی و معطلی مدیریت اجرایی میشود و به تلنبار شدن مشکلات قابل حل میانجامد. بدعهدی و خباثت طرفهای غربی با همه زحمتها و مضیقههایش، فرصت بسیج ظرفیتهای مغفول است، مشروط بر اینکه از برخی عادتهای عقیم دست بشوییم و به جای نقطههای خیالی، به نقطههای واقعی دل ببندیم.
آقایان واعظی و ظریف و دیگران بارها اذعان کردهاند که هرگز پیشبینی نمیکردند آمریکا از توافق خارج شود. خود همین حرف، قصور و تقصیر بزرگی است، به ویژه اینکه صاحب نظران، بارها پیشبینی کرده بودند.
دولت با وجود نفی مذاکره جدید و دیوانگی توصیف کردن آن، عملا باب مذاکره را (ولو غیر مستقیم و با واسطه) باز نگه داشته و از همین کانال -از طریق کشورهایی مانند فرانسه- پیغام تهدید و تطمیع دریافت میکند.
شاید همین مشی است که موجب میشود عهدشکنی مانند ترامپ بگوید «آنچه میتوانم بگویم این است که ایران خواستار یک توافق است». به فاصله ده روز، مشاور رئیسجمهور فرانسه، پیام ماکرون را به تهران آورد؛ و معاون وزیر خارجه، پیغام آقای روحانی را به پاریس برد.
فرانسه مدعی میانجیگری است اما چند تناقض در این میان وجود دارد که موجب میشود عنوان «میانجیگری»، از معنا تهی شود. نخست اینکه ما در مرحله پسا مذاکره و پسا توافق قرار داریم و آمریکا با قلدرمآبی، به تعهد خود با ما - و حتی کشورهای دیگر- عمل نمیکند.
بنابراین وساطت برای مذاکره، مبنائا بیهوده و منتفی است. چرا که مذاکره مجدد با چنین دولتی به تصریح آقای روحانی، دیوانگی محسوب میشود.
نکته دوم، اعتبار میانجی نزد ترامپ است.ترامپ دیروز به بهانه یک درگیری اقتصادی با فرانسه، رفتار ماکرون را حماقت نامید و تعبیر اقدام احمقانه را علیه رئیسجمهور فرانسه به کار گرفت.
او نگاه محترمانه به همین واسطهای هم که خود تراشیده ندارد و اهانت روا میدارد. ترامپ، حداکثر به چشم نوچه به دلال فرانسوی مینگرد که باید خواستههای آمریکا را دیکته کند.
♦️ادامه دارد
@IMANI_mohammad