طراحی اغتشاش:
نقشه شلیک به امید مردم -۲
عملکرد آقای رئیسی و همکارانش، امید به دستگاه قضایی را احیاء کرد؛ به نحوی که رضایت مردم نسبت به این دستگاه، تا هفتاد درصد افزایش یافت. محاکمه دانه درشت‌هایی مثل اکبر طبری (معاون اجرایی سابق حوزه ریاست قوه قضائیه) و برخی قضات فاسد، حسین فریدون (دستیار ارشد رئیس‌جمهور)، مهدی جهانگیری (برادر معاون اول رئیس‌جمهور)، شماری از نمایندگان مجلس و مدیران شهرداری، دختر و داماد دو وزیر دولت روحانی، رئیس‌سازمان خصوصی‌سازی، برخی مدیران بانک مرکزی، روسای ایران خودرو و سایپا، رئیس‌هلال احمر، مدیرعامل شرکت پشتیبانی امور دام و...، تنها گوشه‌ای از جدیت دستگاه قضایی در این دوره برای مبارزه با فساد بود؛ ضمن اینکه به موازات آن، دو هزار واحد تولیدی تعطیل، نیمه تعطیل و یا از بیت‌المال غارت شده، احیا شد و به چرخه تولید و‌اشتغال بازگشت.
نجابت و طمانینه در کنار جدیت در مبارزه با فساد و ایجاد فضای تنفس برای طبقات پایین و متوسط، همچنانکه سرمایه‌ای برای یک مسئول است، موجب دشمن تراشی هم می‌شود. در واقع، قرار نیست که هم مردم از مسئولان وظیفه شناس راضی باشند و هم مفسدان و زیاده خواهان و قانون شکنان و دشمنان ستیزه جو با امید و اراده ملت ایران. تصور کنید احتمال چند ده برابر شدن تدابیر درست درون زا و مبارزه با فساد و حمایت از تولید و‌اشتغال از جایگاه دولت (و در مقایسه با عملکرد دستگاه قضایی) چه قدر می‌تواند در میان توده‌های مردم امید آفرین شود، و به همان میزان، مفسدان اقتصادی، دشمنان انقلاب و غربِ امید بسته به سوء مدیریت را نگران کند. آمریکا و برخی رژیم‌های بدعهد اروپایی امیدوار بودند ایران به واسطه سوء مدیریت غربگرایان، به نقطه انفجار برسد.
برخی مدعیان اعتدال و اصلاحات پس از انتخابات سال 88، یکی از بدترین خیانت‌های عمر خویش را در قالب بر پایی آشوب نیابتی مرتکب شدند و ننگ عدم تمکین در برابر قانون و انتخاب مردم و آسیب به امنیت و آرامش کشور، در کارنامه شان ثبت شد... در این دوره بر حسب ظاهر به نظر می‌رسید آنها با نتیجه انتخابات کنار آمده باشند. اما گویا این بار همان خیانت و کارشکنی با پوشش‌های جدید در حال تکرار است: موج سواری رادیکال روی نارضایتی‌های خود ساخته و تلاش برای نابودی فرصت اصلاحی که دولت جدید دارد. بخشی از تقلاهای رادیکال در عصبانی کردن مردم و ایجاد بلوای خیابانی، حاصل وحشت بی‌اندازه‌ای است که در جان غرب و غربگرایان افتاده: اینکه رئیس‌جمهور و دولت جدید بتوانند در فضایی آرام، تغییرات آمید آفرینی را ظرف همان چند ماه اول پدید آورند و دروغ‌های غربگرایان برای شرطی سازی افکار عمومی را باطل کنند.
هراس بزرگ این طیف، از تکرار رجایی‌ها و باهنر‌ها و سلیمانی‌ها و فخری زاده هاست. این، کابوسی نیست که دشمنان ملت ایران (و برخی عناصر آلوده،اشرافیت زده و بی‌کفایت داخلی) را آسوده بگذارد. مبارزه بی‌ملاحظه با فساد دانه‌درشت‌ها، با همه دشواری هایش، اعتماد مردم را جلب می‌کند و اقتصاد را از زالوصفتان رهایی می‌دهد. به ویژه اینکه همدلی و هم افزایی دولت و مجلس همسو می‌تواند امید و اعتماد عمومی را دو چندان کند. تلاش برای بی‌ثبات سازی کشور، نتیجه نگرانی از امیدواری مردم به تغییر و بهبود شرایط است. آنچه در جریان است، بخشی از مصاف آخرالزمانی جنود عقل و ایمان و امید، با جنود شیطانی جهل و یأس است. اکنون بار اصلی بر دوش دولت تازه نفسی است که تا چند هفته دیگر تشکیل می‌شود و می‌تواند با غنیمت شمردن فرصت خدمت و همدلی با دو قوه دیگر، برنامه بسیج ملی برای ساختن ایرانی قوی تر، پیشرفته‌تر و با نشاط‌تر را عملیاتی کند؛ ان‌شاء‌الله.
@IMANI_mohammad