کار که نشد ندارد اما سقف غم ها کجاست؟! 🔹با خانواده رفته اند مسجد ارک، برای مراسم شب قدر. خودرو را در خیابان ناصر خسرو پارک می کند و پیاده می شوند. تا زیر انداز را از صندوق بردارد، قفل خودکار دزدگیر فعال می شود و سوئیچ، داخل خودرو می ماند! ♦️چاره ای نیست؛ به خانه بر می گردد تا دزدگیر زاپاس را بیاورد. عجب تصادفی! این یکی دزدگیر هم شارژ ندارد. ساعتی در محله می چرخد، اما فایده ای ندارد. مغازه ها بسته است. با شماره تلفن صاحب مغازه ای که مقابلش ایستاده، تماس می گیرد. 🔹صاحب مغازه تا از گرفتاری راننده با خبر می شود، طاقچه بالا می گذارد و می گوید: "یک و پونصد می گیرم". یک میلیون و پانصد هزار تومان! ♦️راننده، به خیابان ناصر خسرو بر می گردد. کمی آن طرف تر، دو سه نفر با شکل و شمایل معتاد و کارتن خواب، گعده گرفته اند. تردید دارد که سراغ شان برود یا نه. اما چاره ای نیست. ماجرا را می گوید و می پرسد: "شما می تونید درِ ماشین رو باز کنید؟". می گویند "آره!". 🔹دوباره می گوید: "ولی ماشین قدیمیه، می تونید؟!". یکی شان پاسخ می دهد: "کار نشد نداره (!) فقط پلیس وایستاده، داستان نشه برامون؟!". راننده می گوید: "نگران نباشید. مامور پلیس میدونه که سوئیچ رو داخل ماشین جا گذاشتم". ♦️همان که گفته بود "کار نشد نداره"، چند دقیقه کوتاه و با یک سیم، با در وَر می رود و در باز می شود. راننده تشکر می کند و ۵۰ هزار تومان به او می دهد. 🔹چند صد متر آن طرف تر، سخنران مراسم شب قدر، در حالی که منقلب است و به امیر مومنان و حضرت زهرا (سلام الله علیهما) متوسل شده، می گوید: 🔻"قدر یکایک ما، به اندازه همت ماست. آدم ها، قدر غصه های شان هستند. اگر می خواهید قدر و اندازه واقعی خودتان را بشناسید، به اندازه غصه های تان نگاه کنید، نه فقط به اعمال تان. ببینید غصه چه چیزهایی را می خورید. 🔻من حرفی ندارم که نیازهای خود را از خدا بخواهیم. برای خانواده و فرزندان و خویشاوندان مان هم دعا کنیم. خداوند فرموده نمک سفره تان را هم از من بخواهید. اما همت ما نباید در این سقف متوقف بماند. 🔻فرض کنید همه حاجت های شخصی مان امضا شده؛ امشب همت خود را بالاتر بگیریم و برای دیگران دعا کنیم، برای گرفتاران، حتی برای دشمان. امشب همت کنیم از این کوچکی شخصیت که گرفتارش هستیم، بیرون بیاییم تا به حقیقت شب قدر برسیم". 🔹کار که نشد ندارد. خداوند تا جایی که حجت تمام شود، به مومن و کافر، مهلت و مدد می دهد تا آزادانه، عیار خود را نشان دهند. "كُلًّا نُمِدُّ هَٰؤُلَاءِ وَ هَٰؤُلَاءِ مِنْ عَطَاءِ رَبِّكَۚ وَ مَا كَانَ عَطَاءُ رَبِّكَ مَحْظُورًا. هر یک از دو گروه را از عطای پروردگارت، یاری می‌دهیم؛ و عطای پروردگارت هرگز منع نشده است". ♦️مهم این است که این مجال و مهلت، چگونه فهمیده شود و هر کدام ما، ظرف غم و غصه و همت خود را با چه چیز هایی پر کند. @IMANI_mohammad