انسان شناسی در آئینه صحیفه سجادیه؛ جلسه نوزدهم 1403/02/16 #استاد_شجاعی 📖قرآن می‌فرماید: «وَ إِنَّ الدّارَ الآخِرَةَ لَهِيَ الحَيَوانُ» زندگی دنیا رحم است. اینجا فقط برای بزرگ شدن آمدیم، رحم جایی برای زندگی نیست، بلکه فضایی ست که تو برای ابدیت بزرگ شوی، خودت را شبیه بهشت کنی، این خصوصیت رحم است. نیامدی اینجا زندگی کنی. حیات و بهشت همه‌ ما آن طرف است. 📖قرآن هشتاد بار تذکر می دهد تو جاودانه و ابدی هستی. همه رفتند و الان در آنجا زندگی می کنند؛ ما در این رحم هستیم و اسمش را زندگی گذاشتیم. انسان در رحم دنیا آمده تا خودش را آماده کند. وقت زیادی هم ندارد؛ اما وقتی انسان احمق و جاهل می شود شروع به حرص زدن در دنیا می کند. دائما شب تا صبح حرص چیزهایی می زند که با خودش نمی برد و اصلا خودش نیست؛ یعنی به منی می پردازد که من غریبه است. 🔸️لذا امام سجاد(ع)می ترسد و به خداوند خطاب می کند: «اللَّهُمَّ إِنی أَعُوذُ بِک مِنْ هَیجَانِ الْحِرْصِ» خدایا من به تو پناه می برم از اینکه هیجان حرص سراغم بیاید و احمق شوم و به مسابقه و مقایسه با دیگران بیافتم. 🔸️وقتی من خودم را یک خانم یا آقا می بینم با اینکه خودم را اهل دنیا می بینم در درس خواندن تنبلم، در کار کردن و شغل تنبلم، در رفتن دنبال روزی تنبلی و بی حوصلگی می کنم، در درس خواندن و مطالعه و کارهای علمی، در داروخوردن و غذا خوردن و تنظیم روابط مان با دارو و شکم و غذا همه ضعیفیم... این آدم نه دنیا دارد و نه آخرت دارد. حضرت فرمود: «ومَن كَسِلَ عَن أمرِ دُنياهُ فَهُوَ عَن أمرِ آخِرَتِهِ أكسَلُ»... @INTshojaee