شرح سرالاسراء؛جلسه دوم؛ به تاریخ ۲۲ مهرماه ۱۴۰۳ #استاد شجاعی شرح سرلاسراء؛ المحاضرة الثانية تاريخ 22 مهر سنة 1403 مزه و رنگ دنیا تو را نفریبد لا يغرنك طعم الدنيا و لونها ✨خدا در شب معراج خطاب به پیامبر می فرماید: الله تعالى خاطب نبيه في ليلة المعراج قائلاً: ✨«يا أحمدُ اِحذَرْ أن تكونَ مثلَ الصَّبيِّ إذا نَظَرَ إلى الأخضَرِ و الأصفَرِ و إذا اُعطِيَ شَيئاً مِنَ الحُلوِ و الحامضِ اغتَرَّ بِهِ»؛ ای احمد! پرهیز کن از اینکه مثل بچه‌ها باشی. مزه برای بچه‌ها خیلی مهم است. يا أحمدُ اِحذَرْ أن تكونَ مثلَ الصَّبيِّ إذا نَظَرَ إلى الأخضَرِ و الأصفَرِ و إذا اُعطِيَ شَيئاً مِنَ الحُلوِ و الحامضِ اغتَرَّ بِهِ»؛ ✨مزه برای بچه‌ها خیلی مهم است. پدرومادرها باید در تربیت فرزندانشان از ارتباط بچه‌ها با مزه حسن استفاده را ببرند. ولی خدا در اینجا می‌فرماید تو پرهیز کن از اینکه مثل بچه‌ها باشی. خیلی از آدم‌ها ۵۰، ۶۰ سال عمر دارند اما هنوز روحیه بچگی دارند؛ یعنی اخلاق و روحیاتشان با مزه و غذا تغییر می‌کند. گاهی هم بدتر می‌شوند؛ مثلاً آدم‌بزرگی هست ولی برایش هنوز رنگ نوشابه، مزه، سفره و خیلی چیزها مهم است. گاهی آن‌قدر بچه صفت است که آن را اظهار می‌کند. این دیگر خیلی بدتر است که انسان بخواهد آن را در اخلاق و چهره‌اش ظاهر کند؛ یعنی انسان آنقدر آدم سقوط می‌کند که با یک کمال گیاهی آسیب می‌بیند. شما از آن‌طرف بگذارید جلوی این مقیاسی که نبی اکرم ص می‌فرماید: «من بکاء علی الدنیا دخل النار» هر کس برای دنیا گریه کند جهنمی است. اصلاً خود این ناراحتی، غصه خوردن، ناراحت شدن، بیان کردن، گناه است حتی اگر بیان هم نکند در درونش ناراحت شود، معصیت و آسیب به خودش می‌زند. چرا انسان باید در وابستگی غذایی انقدر ذلیل شکم و مزه باشد که به ناراحتی و غصه بیفتد. انسانی که قرار است خلیفه‌الله شود، چرا برای مزه ناراحت یا ذوق‌زده شود! الطعم مهم جداً للصبيان. يجب على الآباء أن يحسنوا استخدام علاقة الابناء بالطعم من أجل تربية أبنائهم. ولكن الله تعالى يقول هنا احذر من أن تكون كالصبيان. الكثير من الناس له من العمر 50 أو 60 سنة إلا أنه روحه لازلت روح صبي أي أن أخلاقهم و سلوكهم تتغير بالطعام و الطعم و قد تصبح أسوء و أتعس فمثلاً تراه رجلاً كبير السن إلا أنه لا زال يهمه لون الطعام و طعمه و أمثال ذلك على المائدة. و قد يكون متطفلاً كالصبيان بحيث يظهر ذلك. و هذا أسوء بكثير لأنه يظهره على لسانه و على وجهه أي أن الانسان أصبح حقيراً بحيث صار يتضرر و يتغير من أثر الكمال النباتي. انظروا إلى ما يقوله النبي: من بكى على الدنيا دخل النار. هذا الحزن و الهم و الغم و إظهار ذلك؛ ذنب بل حتى و إن لم يظهر ذلك و كان في نفسه سيكون عاصياً و ضاراً لنفسه. لماذا يكون الانسان حقيراً أمام بطنه و متعقلاً بالاطعمة بحيث يقع في الحزن و الهم و الغم. هذا الانسان الذي يريد أن يصبح خليفة الله، يغره الطعم و يفرحه!! @INTshojaee