🕋 ... و ابراهیم مسلمان شد ... و ابراهیم(ع) خواست تا «مسلمان» شود... و مسلمان شدن یعنی تسلیم محض خدا بودن؛ و از همه قیود رها شدن... ... و ابراهیم(ع) می‌دانست که مسلمان شدن و رهایی آسان نیست؛ که سربلندی در امتحانات سخت و عبور از بلایای هولناک را اقتضاء دارد... پس ابراهیم(ع) به سخت‌ترین ابتلائات آزموده شد تا ﴿لا اُحِبُّ الآفِلین﴾(۱) و ایمان به ﴿يَبقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الجَلالِ والإكرام﴾(۲) را در مقام عمل اثبات کند... و آنگاه که «محبوب آفِل» را به قربانگاه «معشوق باقی» برد، پیام آمد که ﴿... یا إبراهیمُ ٭ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤیا﴾(۳) ... اینگونه شد، که ابراهیم(ع) به مقام خلّت دست یافت؛ و وقتی «خلیلِ رحمان» شد لیاقت یافت تا «امامِ عالمیان» گردد. پس هيچ رسولی بعد از او مبعوث نشد مگر آن كه مأمور به اتباع دین آن پیامبر بود ﴿ثمَّ أوْحَينا إلَيكَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إبراهيمَ حَنيفا...﴾(۴) و هیچ امتی نیامد مگر آنکه آن امام، الگویش بود؛ و چه خوش الگویی ﴿قَدْ كانَتْ‌ لَكُمْ‌ اُسْوَةٌ‌ حَسَنَةٌ‌ في إبراهيم...﴾(۵). حقیقت قربان، ترک کردن هر نوع تعلق، رها شدن از همهٔ قیود و فدا نمودن «اسماعیل»های درون است، تا آدمی به مسیر توحید رهنمون شود... و تنها با رسیدن به همین حقیقت است که می‌توان پیام معمار بزرگ توحید را به نحو کامل دریافت کرد که ﴿... إنَّ صَلاتي و نُسُكي و مَحْيايَ و مَماتي لِلّهِ رَبِّ العالَمين﴾(۶). پس ابراهیم(ع) خود را از همهٔ قیود رها کرد؛ و فرزندش را و علقه‌اش را به مسلخ برد ... و ابراهیم(ع) «مسلمان» شد؛ و خواست تا ذریهٔ او نیز مسلمان شوند... ... در این مصاف عشق و علایق، و نبرد رهایی از بندها، ما امت پیامبرِ خاتم(ص) احق بر این اتباع و اولی بر تأسی به آن سرمشق هستیم؛ که فرمود: ﴿إنّ أوْلَى النّاسِ‌ بِإبراهيمَ‌ لَلَّذِينَ‌ اتَّبَعُوهُ‌ وَ هٰذَا النَّبِيُّ‌ و الَّذينَ‌ آمَنُوا... ﴾(۷). و خداوند یاور و سرپرست مؤمنان است.❤️ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. «بدرستی که غروب کنندگان را دوست ندارم». سوره انعام، آیهٔ ۷۶ ۲. «و تنها ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی می‌ماند». سوره الرحمن، آیهٔ ۲۷ ۳. «ای ابراهیم! تو آن رؤیا را که به تو وحی کردیم تحقق بخشیدی و به مأموریت خود عمل کردی». سوره صافات، آیه‌های ۱۰۴ و ۱۰۵ ۴. «سپس به تو وحی فرستادیم که از آیین حق‌گرا و یکتاپرستیِ ابراهیم پیروی کن...». سوره نحل، آیه ۱۲۳ ۵. «مسلماً ابراهیم برای شما سرمشقی نیکوست...». سوره ممتحنه، آیه ۴ ۶. «... بدرستی که نماز من و قربانى من و عبادات من، و زندگى من و مرگ من، همه و همه، براى خدا، آن پروردگار جهانيان است». سوره انعام، آیه ۱۶۲ ۷. «یقیناً نزدیک‌ترین مردم به ابراهیم کسانی هستند که از او پیروی کردند، و این پیامبر [محمد مصطفی(ص)] و کسانی که به او ایمان آورده‌اند از همه به او نزدیک‌ترند... ». سوره آل عمران، آیه ۶۸ ---------- 🍀 اخلاق و اعتدال ؛ کانال سید علیرضا حسینی (عارف) در پیام‌رسان ایتا @alirezahoseiniaref