من که این متن آقای اقبالی را خوندم بغض راه گلوم را گرفت اشک در چشمانم حلقه زد دلم برای امام زمانم برای انسان هزارو صدو اندی ساله برای انسان ۲۵۰‌ساله ی تاریخ بشر تا قبل امام زمانون سوخت... بر غربت علی و زهرا سلام الله علیهما بر تنهایی امام حسن بر عطش اباعبدالله الحسین برای هدایت بشر و دعوت به حقیقت بر اشکهای گرم مولایمان امام سجاد بر سجاده بر امام باقر که شاهد ۵ ساله ی کربلا و اسارت بودند...بر امام صادق که نانجیبان به موی سپیدش حرمت نگذاشتن و کاشانه اش را آتش زدند ولی امام ابراهیم وار بیرون آمدند و باز بی حرمتی کردند و دستان مبارکشون را بستن بر امام موسی‌کاظم و امام رضای رئوف و بر جوانترین اماممون و بر پدر و پدر بزرگ امام زمانمون که روایت رنج زندانشان به اندازه ی تمام عمر شرمندگی ام چشانده... ولی امیدمونو هرگز هرگز از دست نمی دیم... ما غمگین میشیم برای جهل عده ای و خشمگین میشیم برای عناد و مکر عده ای... ولی ناامید و خسته هرگز...🍃 اللهم عجل لولیک الفرج 🌱💚