چرا ایران هنوز تنبیه را شروع نکرده؟ این جملات نظر شخصی من است و اون را تحلیل و ارزیابی یک جامعه شناس و یا مفسر نظامی در نظر نگیرید. به نظر من برای فهم این موضوع که چرا ایران هنوز حمله نکرده، باید به دلایل پیدایش جمهوری اسلامی و همچنین اسراییل دقت کنیم. هم جمهوری اسلامی و هم رژیم غاصب اسراییل، هر دو، دولتی ایدئولوژیست هستیم. در مفاهیم پایه ای سیاست هر دو دولت هم نابودی دولت دیگر در دستور کار قرار دارد. یعنی ایران 40 سال است که دنبال نابودی اسراییل و آزادی فلسطین است و به همین شکل اسراییل هم دهه هاست دنبال تجزیه ایران و ناکام گذاشتن ایران است. اگر با این دید نگاه بکنیم دلایل تاخیر در تنبیه را بهتر متوجه میشویم. ابتدا باید در نظر بگیریم که چرا اسراییل به سفارت ما حمله کرد. اسراییل همیشه دنبال ترور فرماندهان ما است و این چیز جدیدی نیست. منتها در شرایط فعلی برای متحد کردن مجدد جبهه های طرفدار اسراییل، نیاز به سطح بالاتری از تنش داشت و این سطح صرفا از طریق ورود ایران تامین میشد. به عبارتی اسراییل عمدا در این زمان به سفارت حمله کرد تا هم علاوه بر ترور، حمله به خاک ایران (سفارت) انجام داده باشه و ایران را مجبور به پاسخ نظامی کنه. پاسخ نظامی ایران برای سامان دادن و متحد کردن جبهه طرفدار اسراییل شدیدا مورد نیاز است. تا اینجا نتیجه میگیریم اسراییل باید حمله میکرد. در اینجا ایران تصمیم گرفته که جواب بده. منتها به نظر میاد ایران داره از این تنبیه استفاده دوگانه میکنه. یعنی چی؟ ما نمیتونیم تمام مردم اسراییل را بکشیم تا اسراییل را نابود کنیم. تنها راه نابودی اسراییل نابودی اون از داخل است. لذا ایران و مقاومت با هدف مجبور کردن اسراییلی ها به مهاجرت و خروج از فلسطین دنبال هدف اصلی یعنی نابودی اسراییل هستند. اگر اسراییلی ها برن، اسراییل خودبخود نابود میشود. بر این اساس، بازی ترس و تشنج برای تنبیه اسراییل راه انداختن و هر روز بر طبل تنبیه میکوبند. خود اسراییل هم در زمین ایران بازی کرده و مداوم به مردمش میگوید که برای سه روز غذا ذخیره کنید و پول نقد داشته باشید و .... لذا این حس عدم آرامش از زدن موشک در حال حاضر مهم تر است. اینها به ادامه مهاجرت اسراییلی ها و عدم تمایلشون به بازگشت کمک میکنه. سوال: بالاخره ایران میزنه یا نه؟ جواب: از نظر من احتمالا میزنه. من احتمال زدن را بالای 90 درصد میدونم. چه زمانی میزنه؟ جواب: وقتی میزنه که مردم اسراییل به یک آرامش نسبی نزدیک شوند که دنبال زندگی عادی راه بیفتن و به اصلاح از تشنج کم بشه. با این روش اون هدف اصلی که حفظ تشنج است انجام میشه و مردم اسراییل دوباره روی ویبره میرن. اگر اسراییل پاسخ بده، دوباره مردمش منتظر پاسخ ایران خواهند بود و ایران باز هم این بازی تنش را ادامه خواهد داد. در حال حاضر بزرگترین آسیبی که میتونه به اسراییل برسه اینه که مردمش به این نتیجه برسند که فلسطین اشغالی جای زندگی نیست و تصمیم به مهاجرت مجدد بگیرند و ایران همواره دنبال همین موضوع بود و هست و از این داستان تنبیه در همین راستا به شدت استفاده میکند. اگر به صحبت های گذشته سردار قاآنی قبل از جنگ غزه مراجعه کنید در جایی میگه که اسراییلی ها، قبل از اینکه خانه های شما ارزان شود، خودتان بفروشید و بروید. نتیجه نهایی: بازی تنش ها تازه شروع شده است. ایران نیاز به دستاورد خاص فیزیکی برای پیروز شدن نداره. بزرگترین دستاورد ایران همین حفظ تنش است که باعث میشه هزینه زندگی در فلسطین برای اسراییلی ها به شدت بالا بره. در واقع حفظ این وضعیت خود پیروزی برای ایران است. اگر صلح شود، ایران برنده است. اگر صلح نشود باز هم ایران برنده است. و این چینش میز شطرنج ایران برای خاورمیانه است. احسنت به مدیر اصلی صحنه یعنی رهبر ایران. یک نگاه به آمار مهاجرت اسراییلی ها از فلسطین بیندازید متوجه میشوید. آمارهای خود اسراییلی ها میگوید که 80 درصد دیگر تمایل به بازگشت ندارند