🔶 تشکیلات و ما ادراک التشکیلات . ▪️سال ها دانشجو بودم و البته فضای حوزه را نیز تجربه کردم و همواره با طلاب در ارتباط بودم و یکی از مشکلات اصلی حوزویان را عدم درک تشکیلات و علاقه به کار تشکیلاتی و فرهنگی می‌بینم. ▪️در دانشگاه برخلاف حوزه علمیه از انواع اقشار و تفکرات حضور دارند و تنوع فکری به مراتب بیشتری در این فضا حاکم است همچنین تشکیلات رقیب وجود دارد که قوی عمل می‌کند و سرمایه مالی به مراتب بیشتری نیز در اختیار دارد ، همچنین وسعت فضا و کارهای دانشگاه اجازه نمی‌دهد که یک تنه به میانه میدان جهاد تبیین برویم ، به همین جهت دانشجو باید کار تشکیلاتی را یاد بگیرید و خوبی این کار تشکیلاتی این است که اگر کسی فهم تشکیلاتی داشته باشد ، هیچوقت حتی در دل ظلم و جور بی تفاوت نیست و دنبال کار فرهنگی می‌رود ؛ مخصوصاً اگر طرح ولایت را نیز درک کرده باشد(برای مطالعه یادداشت طرح ولایت اینجا کلیک کنید) به همین جهت میبینیم در اکثر شهر ها تعداد دانشجویانی که کار فرهنگی میکنند به مراتب بیشتر از طلاب است ، چون هم تشکیلات نمی‌داند و هم تنهایی و کارهای زیاد اورا خسته می‌کند. ▪️اما بزرگترین آسیب نداشتن تشکیلات چیست؟ در طول سالها تعداد زیادی کار با طلاب انجام دادم و کمک کارشان بوده ام و در تمام موارد کارها بدون برنامه ریزی ، ارزیابی ، عاقبت اندیشی و همفکری انجام شده است ؛ یعنی یک نفر در لحظه احساس کرده فلان کار فرهنگی خوب است و بقیه را میگوید برای کمک به او کاری را انجام دهند ، خب این یک همکاری است و اصلا کار تشکیلاتی نام نمی‌گیرد( متأسفانه اغلب ما نمی‌دانیم تشکیلات یعنی چی) وقتی احساس میکنیم و منطقی و با برنامه به موضوعات نگاه نمی‌کنیم طبیعتاً کار فرهنگی ما آن تاثیر مورد نظر را هم نخواهد داشت. کسی که کار تشکیلاتی میکند همیشه قبل از کار و همفکری برای کار سه سوال از خود می‌پرسد: ۱. چرا باید چنین کاری بکنم؟ ۲.آیا این کار لازم است و از این کار مهم تر و تاثیر گذار تر نیست؟ ۳.خروجی کار من چیست؟ تا این هارا به دوستان میگوییم در پاسخ میگویند که امام(ره) فرموده است ما مأمور به تکلیف هستیم و نه نتیجه و من سوال میکنم آیا مجبور به هرتکلیفی هستیم؟ آیا نباید تکلیف احسن را به نحو احسن انجام دهیم؟ آیا نحوه و نوع انجام ماموریت اهمیت ندارد؟ . ✍کانال دست‌نوشته‌های امیرحسین اسفندیاری 💠@Jaraian