﷽؛
✅ عذاب الهی در لیلة المبیت
📝 چقدر نزد من خوشایند و دوست داشتنی هستی . اگر مردمانت مرا اخراج نمی کردند ، غیر تو را برای سکونت بر‌نمی گزیدم . [1]
📝 این سخنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله خطاب به شهر مکه است که ابن عباس آن ها را نقل می‌کند . این نهایت علاقه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به سرزمین مقدس مکه است .
📝 پیامبر ، سرزمین جدش ابراهیم و سرزمین وحی را دوست داشت و حاضر نبود به راحتی از آن جدا شود . از همین رو بود که 13 سال سختی ها را به جان خرید و با وجود مهاجرت مسلمین به حبشه و مدینه ، خود از آن سرزمین فاصله نگرفته بود . عبدالله بن عدی می گوید که پیامبر را سوار بر ناقه‌اش در کنار صفا و مروه دیدم . حضرت خطاب به مکه می‌فرمود :
" تو بهترین زمین خدایی . تو دوست داشتنی‌ترین قطعه زمین برای خدایی . اگر مرا از اینجا اخراج نمی کردند ، هرگز اینجا را ترک نمی کردم ". [2]
📝 اما اقدامات مشرکین سرنوشت دیگری را برای پیامبر می طلبید ؛ هنگامی که وعده ها و وعید های آنان در پیامبر کارساز نشد و جای بزرگترین حامیان پیامبر ، عبدالمطلب و أبوطالب و حضرت خدیجه سلام الله علیهم را خالی دیدند ، تصمیم بر اجرای نقشه شومی گرفتند ؛ قتل پیامبر ، آن هم به گونه‌ای که خاندان ایشان توانایی خونخواهی حضرت را نیز نداشته باشند .
✅ لیلة المبیت
📝 وقتی پیامبر از نقشه شوم مشرکین اطلاع یافت و به اجبار تصمیم به ترک مکه گرفت ، پسر عم خویش ، علی بن أبیطالب علیه السلام را فرا خواند و توصیه‌های لازم را به او گفت ؛ اینکه در مکه بماند و امانات را به صاحبانش برگرداند و در فرصت مناسب خانواده پیامبر را به همراه خود به مدینه بیاورد .
📝 اما توصیه دیگر پیامبر این بود که شبانگاه به جای پیامبر صلی الله علیه و آله در بستر بیارامد تا پیامبر به راحتی منزل را ترک گوید و بدون مزاحمت کفار به مدینه هجرت کند .
📝 حضرت علی پذیرفت . همان رو انداز سبز رنگ پیامبر را بر خود کشید و بر جای پیغمبر خفت . کفار به بستر پیامبر یورش بردند تا او را برای همیشه از بین ببرند . اما با پسر عم او رو برو شدند و او را بر جای پیامبر یافتند . پیامبر را از او جستند . حضرت فرمود که مگر او را به من سپرده بودید که الآن او را از من می‌خواهید . با شنیدن این پاسخ ، کافران علی علیه السلام را با خود برده و مورد ضرب و شتم قرار دادند .
📝 دور کردن عذاب از اهالی مکه را نیز می توان از افتخارات انحصاری امام علی علیه السلام در این شب دانست . شاید از این راه بهتر معنی آیه مباهله را درک کنیم ؛ وقتی خداوند از حضرت علی تعبیر به نفس پیامبر می‌کند . چرا که در جای دیگر خطاب به پیامبر می‌فرماید : ما تا وقتی تو در میان این قوم باشی آن ها را عذاب نخواهیم کرد .
خداوند این اقدام حضرت را ستود و جان فشانی امام را در قرآن کریم ، جاودانه کرد ؛
برخى از خلق در رضاى خدا جان خود را دهد .[3]
✅ لیلة المبیت از نگاهی دیگر [4]
📝 به تصریح آیات قرآن کریم ، پیامبر صلی الله علیه و آله از مکه اخراج شد . این صراحت را در آیات 40 سوره توبه و 13 سوره محمد و 76 سوره اسراء می‌توان جست .
📝 قرآن کریم می گوید که حضرت رسول وقتی مورد تهدید مکیان قرار گرفت از آن دیار اخراج شد . امری که در مورد برخی پیامبران دیگر نیز اتفاق افتاد .
📝 سنت خداوند بر این است که در صورت اخراج یک پیامبر از شهرش ، عذاب الهی مردمان آن شهر را فرا خواهد گرفت . در ماجرای حضرت لوط ، به محض خروج پیامبر خدا عذاب الهی ، اهالی شهر را فرا گرفت .
📝 همچنین در ماجرای موسی کلیم الله ؛ همین که پیامبر الهی و همراهانش از رود نیل عبور کردند آب ، فرعونیان را در خود بلعید و هلاک کرد . این یک وعده الهی است و تخلف ناپذیر .[5]
📝 در جریان اخراج حضرت محمد صلی الله علیه و آله نیز خداوند بر این سنت تأکید نموده است ؛ نزدیک بود که تو را از این سرزمین بیرون برانند که در این صورت جز مدت کمی باقی نمی ماندند . [6]
📝 چه بسیار مناطقی که از این منطقه‌ای که پیامبر را اخراج کردند قوی‌تر بودند ، آن ها نیز در برابر عذاب الهی نه توان مقاومتی داشتند و نه یاری . [7] از این رو با اخراج پیامبر ، عذاب الهی حتمی بود ؛ آن هم عذابی فوری نه با تأخیر .
📝 پیامبر اسلام حتماً از این سنت الهی مطلع بود و از آن رو که مهربانی و عطوفت ایشان زبانزد است ، راه حلی برای ممانعت از وقوع عذاب الهی اندیشید .
📝 در جریان عذاب قوم لوط ، خداوند عذابش را از یک گروه غیر از پیامبر خدا استثناء کرده است و آن گروه کسی نیست جز خاندان پیامبر ؛ وقتی حضرت ابراهیم علیه السلام از عذاب قوم آگاه شد گفت که لوط در میان آنان است . خداوند فرمود که ما بهتر می دانیم چه کسی در میان آنان است ، ما لوط و خاندانش را نجات می‌دهیم . [8] از همین رو بود که خداوند از لوط خواست تا خاندانش را هم با خود ببرد .[9]
👇👇👇