‍ پدر همیشه مونس و یاروم پدر بود به وقت رنج غم خواروم پدر بود چو پروانه اگه بال و پرم سوخت ولی شمع شب تارم پدر بود ای دل ای دل ای دل ای دل منم آنکه پدر رفته ز دستش منم آنکه پدر رفته ز دستش دعایش میکنم تا زنده هستم میگفت یکی که از تب هجران جگرم سوخت از آتش این داغ ز پا تا به سرم سوخت از آمدن باد خزان من چه بگویم کز بی خبری آمد و باغ و شجرم سوخت https://eitaa.com/Kanal_tarhimkhani66