فرزند شهید و خردسالش را بر سر دست گرفته و دستانش را تا جایی که کت و کولش اجازه میدهد بالا برده و با بغض و گریه فریاد میزند : " یارب ما جز تو کسی را نداریم ". به نظرم همین یک جمله کافیست تا دنیا تکانی بخورد. همین یک جمله کافیست که این عالم به خود بلرزد. همین یک جمله کافیست که دلهای ما را ببرد به عصر عاشورا ، آنجا که امام حسین در اوج تنهایی خود یعنی در نقطه بروز همه اتصالش به خداوند سخن مهمی را به زبان مبارکش می آورد که آخرین وصیت اوست. این جمله در جایی از جنگ بیان شده که امام حسین هیچ کمک کاری ندارد.امام حسین علیه السلام تنهای تنها آمده است آخرین حرفهایش را برای امام سجاد بگوید. جمله ای که همه ظالمین و مستکبرین عالم را رسوا میکند. او به پسرش میفرماید: "پسرم مراقب باش از ظلم به کسی که یاوری جز خدا ندارد." حرف زیاد است ولی سخن کوتاه میکنم تا قدری حوصله باشد که با همین جمله با خدای خود خلوت کنیم . " یارب، ما هیچکس را نداریم به غیر از تو ."