کَمچَلیزَنُگ اردکان کمچه زدن که در اصطلاح محلّی به آن کَمچَلیز زنُگ گفته میشود و در یزد به آن دوست، دوست و در شهرهای دیگر قاشق زنی میگویند، در قدیم رواج داشته و فعلاً منسوخ شده است. طریقه ی آن به این صورت بود که در شب ۲۷ ماه مبارک رمضان افرادی که حاجتی داشتند و قرار بود به کَمچَلیز زدن، بروند صورت خود را در زیر چادر پنهان کرده تا شناخته نشوند و یک ملاغه بزرگ یا یک تاس مسی کوچک دست گرفته، در تاریکی شب به درِ منزل ۷ نفر حاجی مراجعه میکردند و ملاغه یا تاس را به پاشنه درب منزل میزدند. صاحبخانه علیالاصول چیزی به آنها میداد و اعتقاد داشتند که با این کار حاجتشان برآورده میشود. البتّه هدف کسانی که به کمچلیز زدن میرفتند، جمعآوری چیزی نبود، بلکه هدف اصلی برآورده شدن حاجت و رفع مشکل آنها بود. لذا برای رفع گرفتاری خود نذر میکردند که به کمچلیز زدن بروند و معتقد بودند که حضرت علی (ع)مشکل آنها را حل میکند. واگر خوراکی به آنها میدادند آن را برای شفای بیمار استفاده میکردند و اگر پول خرد به آنها میدادند آن را مایه برکت دانسته همیشه در جیب یا کیف خود نگاه میداشتند علی سپهری اردکانی کانال تاریخ اردکان •┈•••═❁♡ا🇮🇷ا♡❁═•••┈• ✅@KhabarogArdakan ✾گلچین اخبار اردکان و میبد✾