📝 #گزارش_هفته | مراقب لالایی دشمن باشید!
👈 چرا رهبر انقلاب بر مشارکت حدأکثری در انتخابات تأکید دارند؟
🔸 انتخابات برای تعیین رئیس دولت در هر کشوری مهم است، چرا که امور اجرایی مردم آن کشور را برای چند سال به دست یک نگرش و جریان مشخص می‌سپارد. این رویداد سیاسی اما برای کشوری چون ایران، از این هم مهم‌تر است. چرا؟ چون جمهوری اسلامی ایران از ابتدای پیروزی انقلاب تا کنون درگیر یک جنگ تحمیلی است. یک جنگ ناجوانمردانه چهل‌و‌پنج ساله که از کودتا و جاسوسی تا تهاجم نظامی و تحریم اقتصادی را شامل شده و در یکی دو دهه اخیر شدت و حدّت و پیچیدگی بسیار بیشتری نیز گرفته است. از این رو نمی‌توان و نباید با موضوع انتخابات، سرسری و ساده برخورد کرد.
🔹برای فهم این صحنه و حساسیت آن، قبل از هر چیز باید به نسبت انتخابات با جمهوری اسلامی و دولت برآمده از انتخابات با جنگ تحمیل شده بر کشور و مردم فکر کرد. بدون حضور و پشتوانه مردم، جمهوری اسلامی دست‌کم در نیمی از ماهیت خود -یعنی جمهوریت- خواهد لنگید. انتخابات یکی از اصلی ترین مظاهر این حضور است. در این صحنه، فرصت نقش‌آفرینی و حضور و برابری در یکی از عالی‌ترین سطوح خود، متبلور می‌شود؛ «هر کسی هر چند به نظر شما کوچک بیاید و بخواهید، یا بتوانید او را نادیده بگیرید، این‌جور نیست که در سرنوشت کشور بی‌تأثیر باشد؛ یعنی کوچک‌ترین افراد جامعه، فقیرترین افراد جامعه، بی‌دست‌و‌پاترین افراد جامعه هم میتوانند در سرنوشت کشور مؤثّر باشند.» ۱۴۰۳/۰۴/۰۵
🔸چرا مشارکت مهم است؟
🔹حالا چرا حضور گسترده در انتخابات این‌قدر مهم است و نسبت آن با جنگ تحمیلی علیه کشور که جنگ اقتصادی اصلی‌ترین و آشکارترین میدان این جنگ است، چیست؟ بگذارید پاسخ را از زبان یکی از فرماندهان اصلی این جنگ بشنویم. ریچارد نفیو به معمار تحریم‌های ایران مشهور است. نفیو کسی است که در طراحی و اجرای تحریم‌های متعدد و پیچیده و سخت علیه ایران، نقشی اساسی داشته و نکته جالب آنکه وی هم در دولت‌های دموکرات مسئولیت داشته و هم در دولت‌های جمهوری‌خواه! و این نشانه‌ای قابل توجه از دو حزبی و فراجناحی بودن جنگ اقتصادی با ایران و ایرانی برای حکومت آمریکاست.
🔹نفیو سال ۱۳۹۶ در مصاحبه‌ای، در پاسخ به این پرسش که هدف از تحریم‌ها، فشار بر حاکمیت یا مردم ایران است، می‌گوید: بستگی به کشوری دارد که مورد تحریم واقع می‌شود و این‌که منافع مشخص آن چه است. اگر رژیم قذافی در لیبی را تحریم کنید اصلاً نباید سراغ جمعیت رفت چون قذافی اهمیت خاصی به جمعیتش یا سطح دردشان نمی‌داد. در مورد کیم جونگ اون و کره شمالی هم همین است. در این‌جا «درد» باید مشخصاً نخبگان حاکمیت را هدف بگیرد تا آنها اوضاع را عوض کنند. در مورد روسیه هم همین است. به نظرم وقتی باید «درد» را در مورد جمعیت‌ها به کار برد که حاکمیت پایگاهی مردمی داشته باشد و ایران از نظر من در این دسته است... در ماجرای تحریم‌ها باید تمرکز درد را جایی قرار می‌دادیم که تصمیم‌گیرندگان را قانع کند، در مورد ایران این از طریق ناراضی ساختن مردم از اوضاع بود.
🔹خوآن زاراته، معاون اسبق مدیریت مبارزه با تروریسم و جرایم مالی در خزانه‌داری آمریکا در کتاب خود با عنوان «نبرد خزانه‌داری: ظهور عصر جدید جنگ‌افزارهای مالی» می‌نویسد؛ هدف از تحریم‌ها حرکت به سمت یک خفگی اقتصادی در بالاترین درجه ممکن بود، تمرکز تحریم‌ها از محدود‌سازی توانایی ایران برای انجام تجارت با دنیا شروع می‌شد و به سمت افزایش رنج‌های اقتصادی مردم ایران پیش می‌رفت، این فرآیند دو نتیجه را دربر داشت، یا بین رهبران ایران شکاف بیفتد و یا توسط مردمِ کشورشان مجبور شوند جهت‌گیری‌های خود را تغییر داده و از دستیابی به توانایی‌های هسته‌ای صرف نظر کنند... حالت فشار حدأکثری، اثرات اقتصادی گسترده‌تری را بر ایران متصور می‌شود، آن مبارزه از یک مدل تحریمی پیروی می‌کند که بر نارضایتی‌های داخلی و آشوب برای مجبور کردن رهبران ایران متکی است.
🔸مشارکت حدأکثری؛ اقدام علیه راهبرد دشمن
🔹از راهبرد دشمن به راحتی می‌توان فهمید که هرقدر و به هر دلیلی، مشارکت در انتخابات پایین باشد دشمن را نسبت به افزایش فشار امیدوارتر می‌کند و بالعکس هرقدر مشارکت انتخاباتی بالاتر باشد، دشمن نسبت به این سیاست خصمانه ناامید شده و از آن دورتر می‌شود. پس بی‌راه نیست اگر بگوییم میزان مشارکت در انتخابات با فشار دشمن، نسبت معکوس دارد.
🔰 ادامه👇