خجسته میلاد حضرت زینب کبری(س) است. او که به حق، نماد گذشت و ایثار است و اسوه عفت و پاکدامنی... کسی که پرستار همه عاطفه‌ها و دردهای کربلا خواهد شد. امشب گهواره دختری به دستان حضرت زهرا(س) و علی مرتضی(ع) تاب می‌خورد که جهانی را بی‌تاب صلابت و اقتدار فاطمی‌اش خواهد کرد. کسی که پیامبر(ص) از جانب خدا نام زینب(س) را برای او برگزید و فرمود: «علی، خودش زینت اهل دنیاست، اما این دختر به جایی می‌رسد که زینت پدر می‌شود.»[1] زینب(س) زینت پدر بود و غمخوار برادر و پرستار انبوه درد و رنج‌های دشت کربلا... و حال به حرمت اوست که «پرستار» هویت گرفته و «روز پرستار» به حرمت زادروز آن بانوی بزرگ، شکوه و عظمت یافته است. پيامبر(ص) فرمود: «هركس براى برآوردن نياز بيمارى بكوشد، چه آن را برآورده سازد و چه نسازد، مانند روزى كه از مادرش زاده شد، از گناهانش پاك مى شود.»[2] «پرستار» هویت ناب مهرورزی و از خودگذشتگی و غزل بی انتهای ایثار و فداکاری است؛ کسی که با حضور دمادمش، امید را به چشمان نگران بیمار هدیه می‌کند و با گرمای دستانش، عشق را به بدن رنجور او می‌نشاند. پيامبر(ص) در وصف چنین هویتی فرموده: «هركس يك شبانه‌روز از بيمارى پرستارى كند، خداوند او را با ابراهيم خليل محشور مى‌كند.»[3] پرستاران، فرشتگانی بی‌ادعا هستند که برای به سلامتی رساندن بیمار خود، حتی سلامتی، خواب و استراحت خود را نیز به حاشیه می‌برند چرا که یقین دارند پاداش این همت خالصانه تنها نزد خداوند است و دعای خیر بیماران. ز. م ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ کانال اطلاع رسانی محله #لادان ╭─── │ 🇮🇷 @Ladan20