. رب... کی به سر می رسد خداوندا! شب یلدای غیبت مولا... تر و خشکِ زمانه سوخته‌اند آه از این روزگار وانَفسا غرقه‌ی منجلاب فقر و رفاه شده دنیای دون و مافیها شده دنیای بی امام زمان باتلاق فساد و کفر و ریا شَبِ یلدای غیبتِ خورشید شرر، انداخته به جانِ سَما مردم ِ دشت در به در شده‌اَند در فراقِ تلألؤ و گرما یک دقیقه، نه یازده قرن است به درازا کشیده این یلدا کی رسد صبح انتقام بتول؟ کی رسد طالب دم ِ زهرا؟ شبِ یلدای مهر عالمتاب آن قَدَر گشته اَست پابرجا که شده زرد، ساقه و گل و برگ که شده خشک، چشمه‌ و دریا شب یلدای دوری از مهدی زده آتش به قلب انسان‌ها خبر فوریِ ظهور ای کاش... پخش گردد سریع در دنیا خیرُ الْاَعمال در شب یلداست به ظهور ولیّ عصر، دعا رَبّنَا اكْشِفْ هُمومَ صاحِبِنا رَبّ ِ عجّل ظُهورَ مولانا ✍ چهارشنبه ۳۰ آذر ۱۴۰۱ ................................................................