مباحث
مباحث
📃 مقدمه کتاب در دست انتشار «بر مدار حق» در توصیف سلوک علمی و عملی ره ✍️ احمدحسین شریفی | می‌خواهم از علمی و عملی حکیم فرزانه‌ای بگویم و بنویسم که خمینی کبیر او را «ذو الشهادتین» می‌دانست و علامه علامه‌پروری چون بزرگ او را در میان شاگردان خود «همچون انجیر در میان سایر میوه‌ها» می‌دانست که در گفتار و رفتار و اندیشه او هیچ امر زائدی نیست. می‌خواهم در وصف کسی بنویسم که او را «» توصیف می‌کرد و آیت‌الله در وصف او می‌گوید «آقاي را خدا مربي خلق کرده است» و آیت‌الله او را «از خزانه‌های وجودی» حوزه‌های علمیه و «شمشیر برنده اسلام در مقابل کفر» معرفی می‌کرد و آیت‌الله «حمایت از او را حمایت از » می‌داند. می‌خواهم ویژگی‌های علمی و عملی مردی را بگویم که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی در وصف او سخن‌هایی بی‌نظیر گفته است: او را همواره «بر مدار حق» و از «برکات ماندگار حوزه‌ علمیه قم» و «وجودی مبارک و مغتنم» و «منبع فکر و اندیشه بی‌غل و غش اسلامی» و «فقیه، فیلسوف، متفکر و صاحب‌نظر در مسائل اساسی اسلام» و «پر کننده خلأ و » و «عقبه تئوریک نظام» و «یک شخصیت علمی فکری روشنفکری برجسته‌» دانسته و در قدردانی از منزلت او فرمودند: «بنده هم به سهم خودم قدر آقای مصباح را می‌دانم. واقعاً می‌دانم که ایشان در کشور و برای اسلام چه وزنه‌ای هستند و حقاً و انصافاً ما امروز نظیر ایشان را حالا به این تعبیر بگوییم، خیلی نادر نظیر آقای مصباح ممکن است وجود داشته باشد با این وزانت علمی و عمق علمی و احاطه و وسعت و با این آگاهی و بینش و صفا. ... این سه جهت در ایشان جمع است؛ هم علم، هم بصیرت به معنای حقیقی کلمه و هم صفا.» اما من ناچیز چگونه می‌توانم در وصف مردی سخن بگویم که حکیم فرزانه انقلاب اسلامی، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، خود را عزادار و سوگوار رحلت او دانست و در پیامی که به مناسبت رحلت او صادر کرد، او را «عالمی ربانی»، «فقیه»، «حکیمی مجاهد»، «متفکری برجسته»، «مدیری شایسته»، «دارای زبانی گویا در اظهار حق» و «پایی با استقامت در صراط مستقیم» و دارای خدماتی کم‌نظیر در «تولید اندیشه دینی»، «نگارش کتب راه‌گشا» و «تربیت شاگردان ممتاز و اثرگذار» معرفی کردند و حضور او را «در همه میدان‌هایی که به حضور او احساس نیاز می‌شد» کم‌نظیر دانستند و در بیان پارسایی و پرهیزگاری مادام العمر ایشان، چنین شهادت دادند که «پارسائی و پرهیزگاری خصلت همیشگی ایشان از دوران جوانی تا آخر بود» حق بدهید که نوشتن و گفتن از چنین مرد بزرگ و بی‌نظیری برای همچون من حقیر و ناتوانی بسیار دشوار است. همین آغاز کار اعتراف می‌کنم که هرگز نمی‌توانم «نمی» از «یم» وجود او را نمایان کنم. هرگز نمی‌توانم قطره‌ای از دریای علم و حکمت و سلوک مجاهدانه و زاهدانه و عارفانه او را به لبان تشنگان حقیقت برسانم. کمال حسن رویت را صفت کردن نمی‌دانم که حیران باز می‌مانم چه داند گفت حیرانی اما چه باید کرد؟ مگر ذهن و زبانی که پرورش یافته آن حکیم افسانه‌ای و آن سالک «طریق معرفت توحیدی» است، می‌تواند به بهانه ناتوانی در نمایاندن چهره کامل ماه، آرام نشیند و زبان در کام گیرد و بهرة خود را از شعاع نور حکمت‌تاب مصباح معرفت و چراغ فروزنده حکمت، بازگو نکند؟ مگر می‌توان چشم عاشق را دوخت که معشوق را نبیند؟ و مگر می‌توان پای بلبل را بست که بر گل ننشیند و بر گل نسراید؟ با همه خلق نمودم خم ابرو که تو داری ماه نو هر که ببیند به همه خلق نماید 🌐 @Mabaheeth
17 مشاهده