‮4. «و را براى اين تشريع كرد كه آزمايشى براى بندگان باشد»؛ (وَ الصِّيَامَ‌ ابْتِلَاءً‌ لاِخْلاَصِ‌ الْخَلْقِ‌) تمام عبادات، مشروط به اخلاص و به يك معنا از اسباب خلوص نيت است؛ ولى از آن‌جا كه روزه عبادتى است كه در ظاهر آشكار نيست، تأثير بسيار عميق‌ترى در آزمودن اخلاص مردم دارد و به تعبير ديگر، تنها خدا از آن آگاه است و تا روزه‌دار چيزى نگويد كسى از روزۀ او باخبر نمى‌شود و اين در واقع يك مرحلۀ عالى از تقواست و به همين سبب در قرآن مجيد تشريع روزه براى نيل به ذكر شده است.