مادرا شبیه هیچ ڪدوم از مخلوقات خدا نیستن...عجیبه ڪه همیشه نگرانِ ثانیه‌هاے زندگے بچه‌هاشونن ...عجیبه ڪه در بدترین شرایط هم هیچ وقت بهشون پشت نمی‌ڪنن، قهر نمی‌ڪنن، هواے بی‌قرارے هاشونو دارن...تنها ڪسے هستن ڪه هیچ گره ڪورے به قلب و احساس بچه‌هاشون نمی‌زنن و حتے زخمایے ڪه به دل اونا نشسته رو ترمیم می‌ڪنن...عجیبه ڪه مادرا رو هم خدا آفریده و مارو هم خدا آفریده...! به قول شاعر ڪه میگه: هر دو انسانیم اما این ڪجا و آن ڪجا؟