4_5778385533306667346.mp3
3.49M
یا باب الحوائج
روبروی گنبدت هر قامتی تا می‌شود
ای که با آوردن نامت گره وا می‌شود
صاحب فضلی،ابالفضلی توجان حيدری
غم زدای عالمی،این حُسنِ رفتارشماست
.
عاشقی رایج نبود
عباس آن‌را باب کرد
او دو دستش را کنار علقمه
نذر سر ارباب کرد
..
چشم ها از هیبت چشمت، به پیچ و تاب بود
محو چشمت چشم ها و چشم تو بر آب بود
چشم گفتن چشم دادن چشم پوشیدم ز آب
ای سراپا چشم، چشمت جانب ارباب بود
گره ای مانده به دستان شما گردد باز
آخرسال نَفَسم تنگُ و بلاتکلیفم من فقط
یک سفر کم دارم