ا🔳📑🔳📑 ا📑🔳 ا🔳 ا📑 📑 علَّةُ وُجُوبِ خَمْسِ صَلَوَاتٍ فِي خَمْسِ مَوَاقِيت‏ 🔳 شرح الحدیث 🖊 روایت شریفه در مقام بیان یکی دیگر از آثار صلاة می باشد. ظاهر روایت بیانگر این مطلب می باشد که: وقتی حضرت آدم دچار حزن شد، جناب جبرائیل برای رفع آن حالت، حضرت را امر به اقامه صلوات در پنج موقت می کند. بطوریکه إقامه صلاة در هر یک از مواقیت، یک اثر بر آن حضرت می گذارد و مجموع آنها با یکدیگر نیز موجب إستکمال آثار صلاة می شود. البته حالات و کیفیت عارضه در خبر می تواند از باب تنظیر باشد؛ استعمال الفاظی مانند "مثل" در اواخر روایت می تواند این استنباط را تقویت کند. بیان شد که یکی از شئونات صلاة، نهی از فحشاء و منکر است؛ سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۴۵ می فرماید: «أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى‏ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ». إقامه صلاة علیت تامه برای نهی از فحشاء و منکر است. فحشاء و منکر، مطلق و أصل جمیع أعمال قبیح می باشد. زیرا فحشاء، مطلق قول و فعلِ قبیح و مبیِّن، عند الشرع و العرف است. و منکر هر فعل و عملیست که شرع و عقل صحیح و سلیم به قبح آن حکم می کند. و چون این ماده مزید فیه و در باب إفعال می باشد، یعنی منشا صدور آن افعال قبیح می باشد. بنابراین وقتی صلاة علت تامه برای نهی از أصل و ریشه همه شرور و قبائح می شود، یعنی طهارت جسمی و روحی با إقامه صلاة حاصل میگردد. چنانچه در روایتی از حضرت باقرالعلوم (علیه السلام) آمده است: «لَوْ كَانَ عَلَى بَابِ أَحَدِكُمْ نَهَرٌ، فَاغْتَسَلَ مِنْهُ كُلَّ يَوْمٍ خَمْسَ مَرَّاتٍ هَلْ كَانَ يَبْقَى عَلَى جَسَدِهِ مِنَ الدَّرَنِ شَيْ‏ءٌ؟ إِنَّمَا مَثَلُ الصَّلَاةِ مَثَلُ النَّهَرِ الَّذِي يُنَقِّي الدَّرَنَ، كُلَّمَا صَلَّى صَلَاةً كَانَ كَفَّارَةً لِذُنُوبِهِ إِلَّا ذَنْبٌ أَخْرَجَهُ مِنَ الْإِيمَانِ، مُقِيمٌ عَلَيْهِ»؛ اگر بر درِ خانه يكى از شما نهرى بود و هر روز پنج بار خود را در آن مى‏ شست، آيا در بدن وى چركى باقى مى‏ ماند؟ سپس فرمودند: پس براستى نماز، ماند همان نهر روان است كه هرگاه به جا آورده شود، گناهان ميان دو نماز را پاك مى‏ كند. پس از شئون صلاة مقرّب، ایجاد طهارت در مصلّی است. همانطور که ملاحظه می شود در روایت مزبور از حضرت آدم (علیه السلام) نیز إقامه صلاة مسبب تحقق طهارت می شود. پس صلاة مسبب تحصیل طهارت در مصلّی و زوال فحشاء و منکر است. 📑 🔳 📑🔳 🔳📑🔳📑