تاثیر میدان بر امنیت ملی و رفاه اقتصادی میدان داری اهل میدان عمق استراتژیک در سال های اخیر کشورهای منطقه غرب آسیا بحران های امنیتی زیادی را پشت سر گذاشته اند که مهم ترین آنها مبارزه و جنگ با تروریست های بین المللی بود. کشورهای عراق و سوریه پیشانی این نبرد و اصلی ترین اهداف این تروریست های بین المللی بودند که در جنگ با این گروه ها تا آستانه فروپاشی دولت و اشغال تمام کشور توسط تروریست ها بودند که با کمک نظامی_مستشاری ایران این کشورها از خطر حتمی اشغال و فروپاشی نظام سیاسی رهایی یافتند. این اقدام ایران باعث این شد که ایران و نیروهای متحد ایران در این کشورها دارای نفوذ و محبوبیت زیادی در این کشورها شوند هرچند که این نفوذ و محبوبیت به علت ضعف رسانه ای و کم کاری در عرصه دیپلماسی عمومی که از چشم اسفندیارهای همیشگی نظام است، مداومت نداشت و نتوانست در بین عموم جامعه در این کشورها و خصوصا عراق عمق یابد و مانا باشد و صرفا این عمق استراتژیک در حد میان دولتی باقی ماند که بعضا دولت ها خصوصا در عراق بخاطر آن ضعف در پیوست رسانه ای مجبور شدند بصورت مقطعی به درخواست مردم خود تن دهند گاهی رابطه خود با ایران را کاهش دهند و بازوی سیاسی نظام یعنی دولت نتوانست از این دستاورد حفاظت و استفاده کند. بازارهای ایجاد شده میدان در این سالها توانست در حوزه ی اقتصادی و تجاری برای کشور ظرفیت های اقتصادی پرشمار و بازارهای مصرفی زیادی ایجاد کند، بطوری که دولت سوریه برای بازسازی خرابی های حاصل از ساله جنگ با تروریست دست نگه داشت تا ابتدا شرکت های ایرانی برای عقد قرار و انتفاع مالی وارد سوریه شوند و پس از آن اجازه ورود به سایر کشورهای متقاضی را بدهد زیرا بخاطر همراهی ایران در میدان مبارزه با تروریست ها این کار را کمترین حق برای ایران و کوچکترین نوع قدردانی بابت این همراهی می دانست. همکاری و همیاری میدان با دیپلماسی فرصت های زیادی در این زمینه برای کشور ایجاد کرد که نمونه ی دیگر آن تجارت نزدیک به بیست میلیارد دلاری ایران با عراق است اما دستگاه سیاسی از این فرصت بوجود آمده به آن شکل که باید و شاید استفاده نکرد و این فرصت های بالقوه را نتوانست تبدیل به ظرفیت های بالفعل کند. این میدان داری و هنرنمایی اهل میدان همچنین توانست دروازه های جدیدی از ورود ارز به کشور را بگشاید تا در شرایط تحریم های ظالمانه و بی سابقه و فشار حداکثری مدنظر دشمنان ایران تمامی راه های ورود ارز به کشور مسدود نشود و بحران های ارزی ادامه دار و با تکانه های شدید تری رخ ندهد و همچنین این کمبود ارز باعث کمبود نیازهای اساسی مردم شود. همچنین با باز کردن معبرهای جدید صادراتی و درآمدی کمک زیادی به روشن ماندن و از کار نیفتادن موتور اقتصادی کشور کردند، برای مثال سوریه یک بندر را برای صادرات و یک معدن را برای بهره برداری در اختیار ایران قرار داد تا این منبع درآمدی جدید و راه صادراتی تازه بتواند در شرایط تحریمی دور زدن تحریم ها را آسان تر و هزینه های ان را کمتر کند. امنیت و رفاه اقتصادی میدان وظیفه‌ تامین امنیت کشور را به عهده دارد و این امنیت از نوع امنیت نظامی است که کشور و مردم آن از بابت وجود تهدیدات خارجی اسوده خاطر باشند. البته امنیت وجوه دیگری نیز دارد که امنیت اقتصادی،امنیت روانی و...در کنار یکدیگر امنیت پایدار را شکل می دهند اما بطور کلی مهمترین فاکتور برای سرمایه گذاری خارجی و یا داخلی در اقتصاد کشور وجود امنیت نظامی است نا سرمایه گذار مطمئن باشد هیچ تهدید خارجی مانند جنگ و خرابی های آن سرمایه ی او را نابود نمی کند. سرمایه گذاری در اقتصاد کشور باعث رشد اقتصادی کشور می شود و رشد اقتصادی به شرط وجود عدالت اقتصادی و عدالت توزیع ثروث تبدیل به رفاه اقتصادی می شود. قابل مشاهده است که میدان در این حوزه نیز یکی از بازوهای توانمند و کارآمد هر نظام سیاسی است.نگاه دستگاه سیاسی کشور به میدان اگر نگاه مکمل بودن نباشد و میدان را در تقابل با خود ببیند قطعا از موهبت برقراری امنیت سرمایه گذاری توسط میدان چشم پوشی خواهد‌کرد زیرا آن را نه کمکی دوستانه که دخالتی بیجا در امور خود می بیند. نتیجه گیری میدان از ارکان مهم اداره یک‌ کشور است، آن هم نه صرفا رکن امنیت ساز یا به اصطلاح گوشت مقابل توپ بلکه رکن مهمی در زمینه اقتصادی ،ایجاد عمق‌ استراتژیک در کشورها ایجاد زمینه دوستی با ملت ها، ایجاد غرور و همبستگی ملی و اعطای دست بالایی در ارتباطات بین المللی بین دستگاه دیپلماسی تا با اتکا به عمق استراتژیک به وجود آمده توسط میدان، خود را بی نیاز از نگاه ترحم آمیز چند کشور نشان دهد. میدان نه تنها در حوزه امنیت و اقتصاد بلکه در حوزه دانش و فناوری های روز هم از ارکان مهم پیشرفت و اعتلای یک کشور است همیشه زودتر از سایر ارکان حتی رکن علمی به لبه ی دانش روز می رسد، که نمونه اش پیشرفت های فضایی نیروهای نظامی ایران و نمونه