در میان جمعیتی که به دور او حلقه زده بودند، امام علی (ع) با نگاهی عمیق و صدایی پرطنین، این جمله را بر زبان آورد: "سَلُونِی قَبْلَ‏ أَنْ‏ تَفْقِدُونِی". گویی که هر کلمه از دهان او چونان موجی از حکمت و دانایی به سوی شنوندگان جاری می‌شد. این جمله، نه تنها دعوتی بود به پرسش و جستجو، بلکه هشداری بود به گذر زمان و از دست رفتن فرصت‌ها. در آن لحظه، قلب‌ها به تپش افتاد و ذهن‌ها به تکاپو. هر کس در دل خود می‌دانست که این فرصت، فرصتی استثنایی است؛ فرصتی برای بهره‌مندی از دریای بیکران علم و معرفت. امام علی (ع) با این سخن، نه تنها به اهمیت دانش و پرسشگری اشاره کرد، بلکه به ما یادآوری کرد که زندگی کوتاه و گذراست و باید از هر لحظه آن برای یادگیری و رشد استفاده کرد. این جمله، همچون چراغی در تاریکی، راه را به سوی دانایی و بصیرت روشن می‌سازد و ما را به سوی آینده‌ای روشن‌تر هدایت می‌کند. روایت "سَلُونِی قَبْلَ‏ أَنْ‏ تَفْقِدُونِی" که به معنای "از من بپرسید پیش از آنکه مرا از دست بدهید" است، یکی از جملات معروف و پرمعنا از امام علی (ع) است. این جمله به نوعی بیانگر عمق دانش و حکمت ایشان و همچنین اهمیت استفاده از فرصت‌ها برای یادگیری و کسب دانش است.