ابو بصیر گوید: به امام صادق(علیه السلام) گفتم: دعای یوسف (علیه آلاف التحیه و الثنا) در چاه تاریك چه بود، ما در آن اختلاف داریم. ایشان فرمود: چون یوسف به چاه تاریك افتاد، گفت: اَللَّهُمَّ إِنْ كانَتِ اَلْخَطَایا وَ اَلذُّنُوبُ قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِی عِنْدَك فَلَنْ تَرْفَعَ لِی إِلَیك صَوْتاً وَ لَنْ تَسْتَجِیبَ لِی دَعْوَةً فَإِنِّی أَسْأَلُك بِحَقِّ اَلشَّیخِ یعْقُوبَ فَارْحَمْ ضَعْفَهُ وَ اِجْمَعْ بَینِی وَ بَینَهُ فَقَدْ عَلِمْتَ رِقَّتَهُ عَلَی وَ شَوْقِی إِلَیهِ بار خدایا اگر خطاها و گناهها روی مرا نزد تو كهنه كردند و آوازم را نزد خود بالا نبری و دعایم را مستجاب نكنی من از تو خواهش كنم بحق یعقوب پیرمرد به ناتوانیش رحم كن و مرا با او همراه كن تو مهربانی او را نسبت بمن و اشتیاق مرا نسبت باو میدانی. گوید سپس امام ششم گریست و گفت: من هم میگویم اَللَّهُمَّ إِنْ كانَتِ اَلْخَطَایا وَ اَلذُّنُوبُ قَدْ أَخْلَقَتْ وَجْهِی عِنْدَك فَلَنْ تَرْفَعَ لِی إِلَیك صَوْتاً فَإِنِّی أَسْأَلُك بِك فَلَیسَ كمِثْلِك شَیءٌ وَ أَتَوَجَّهُ إِلَیك بِمُحَمَّدٍ نَبِیك نَبِی اَلرَّحْمَةِ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ یا اَللَّهُ  بار خدایا اگر خطاها و گناهان مرا نزد تو بی آبرو كرده و آوازم بدرگاهت بر نمیاید من از تو كه چیزی مانند تو نیست خواهش كنم بمحمد پیغمبر رحمتت یا اللّٰه..... سپس امام فرمود: این را بگوئید كه من آن را در گرفتاریهای بزرگ می گویم. منبع: الأمالی (للصدوق)؛ ج 1 , ص 403